Νίκος Καζαντζάκης, ο ταλαντούχος εωσφοριστής (Θεόσοφος και Τέκτονας)

Στην Ν.Α. διδάσκουν και ενσταλάζουν στα μέλη τους ιδεώδη  που σχετίζονται με τα οφέλη του εθελοντισμού ως αναπόσπαστο τμήμα του ηρωικού τρόπου ζωής στα πρότυπα της "Ασκητικής" του Καζαντζάκη.  Ο εθελοντισμός ως μέρος του ηρωικού τρόπου ζωής αποτελεί μια αρετή όσο  είμαστε γενναίοι με την έννοια ότι έχουμε γενναία στάση ζωής και μια τάση προσφοράς στον "πλησίον" μας. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν κάποιες σέχτες θέλουν να ορίσουν αυτές ποιος είναι ο "πλησίον" στον οποίο πρέπει να προσφέρει το κατευθυνόμενο μέλος τους. Αφού καπηλευτούν προς όφελος της οργάνωσης την έννοια του πλησίον εμβαθύνουν περισσότερο στην έννοια του ήρωα η οποία εμπεριέχει και την έννοια της καθημερινής θυσίας, να δίνει κάποιος και την ζωή του ακόμα για κάτι, και την χρησιμοποιούν και αυτή προς όφελος της οργάνωσης. Για τον λόγο αυτό το θέμα του εθελοντισμού και του ηρωικού τρόπου ζωής θέλει προσοχή αφού το εκμεταλλεύονται κάποιες σέχτες μασονικού τύπου: (ΝΑ, Ρόταρυ, Λάιονς κ.α.) για να διαφημίσουν τις αγνές τους προθέσεις στις πλάτες του ιδεαλισμού και της καλής διάθεσης κάποιων νέων.  Η Νέα Ακρόπολη κάνοντας κατάχρηση στο έπακρο τον ιδεαλισμό του Καζαντζάκη δημιουργεί το πρότυπο του ηρωικού τρόπου ζωής με την έννοια τη αυτοθυσίας σε ακραία μορφή που  είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξάπλωση της οργάνωσης και την τρέλα του πλανεμένου μέλους της. Στην σέχτα αυτή προσηλυτίζουν τα μέλη τους με την κατήχηση  της ιδέας του υπάνθρωπου και του υπεράνθρωπου. Έτσι ο υπεράνθρωπος που προτείνουν είναι συνδεδεμένος με τον  ηρωικό τρόπος ζωής που προβάλεται στην "Ασκητική" του Καζαντζάκη και προϋποθέτει ιδέες μεγαλομανίας και ανωτερότητας κάτι που στην ψυχιατρική αποτελεί το πρώτο συστατικό της τρέλας. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι το να πηγαίνει κάποιος κόντρα στην προσωπικότητα του, (στις επιθυμίες του και στις βιοποριστικές του ανάγκες) ως αποτέλεσμα της απόφασης του να ζήσει στην πράξη την καθημερινή αυτοθυσία που εμπεριέχει ο ηρωικός τρόπος ζωής. Το τρίτο στοιχείο που ολοκληρώνει την σύνδεση του ηρωικού τρόπου ζωής με την τρέλα, το γνωρίζουν καλύτερα από τους ψυχιάτρους όσοι έμπλεξαν με την ΝΑ αφού όλα τα μέλη της οργάνωσης αυτής μετατρέπονται σε θύματα οικονομικής αφαίμαξης και εθελοντικής προσφοράς, μέσω του ίδιου τεχνάσματος. Με δύο λόγια το τέχνασμα αυτό είναι να στραφούν ενάντια στην προσωπικότητα του ανθρώπου ως μέρος μιας μυητικής και αλχημικής διαδικασίας που δημιουργεί τον υπεράνθρωπο ενώ παράλληλα κάνουν πλύση εγκεφάλου στα μέλη τους για τις οικονομικές και υλικές ανάγκες της σχολής που παρουσιάζεται σαν κάτι ιερό και άξιο να θυσιαστεί κάποιος για αυτές. Το κρασί που συνοδεύει όλες τις επίσημες δραστηριότητες της οργάνωσης έχει σαν στόχο να κάνει τον νέο ιδεαλιστή να νιώσει δημιουργός ενός ένδοξου πεπρωμένου για την ανθρωπότητα.

Η έννοια της καθημερινής αυτοθυσίας είναι από την φύση της λανθασμένη γιατί αυτός που θυσιάζεται για το καλό κάποιον άλλων (συγγενικών, φιλικών ατόμων ή κάποιας ομάδας) μπορεί να δώσει μόνο ένα βραχυπρόθεσμο όφελος σε αυτούς -σε μια μακροπρόθεσμη θεώρηση του θέματος το άτομο το οποίο ακολουθεί τον ηρωικό τρόπο ζωής και καθημερινά θυσιάζεται θα αναπτύξει προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας και τελικά θα κάνει κακό σε όλους όσους συναναστρέφεται, μεταξύ των οποίων θα είναι και αυτοί για τους οποίους αποφάσισε κάποτε να ξεκινήσει την διαδικασία αυτοθυσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μητέρα που θυσιάζεται καθημερινά για μικροπράγματα στην ζωή του παιδιού της και τελικά οι στερήσεις που επιβάλλει στον εαυτό της, της δημιουργούν προβλήματα ψυχοσωματικής υγείας τα οποία την κάνουν δυστυχισμένη -όχι μόνο αυτή αλλά και το παιδί της που τώρα πια αδυνατεί να βοηθήσει ενώ αναπόφευκτα του μεταφέρει την δυστυχία της που προέκυψε από τις στερήσεις της για να το κάνει ευτυχισμένο. Και όλα αυτή η καταστροφή προέρχεται από μια ωραία ιδέα από την οποία κάποτε παραμυθιάστηκε ιδεολογικά - τον πολυδιαφημισμένο ηρωικό τρόπο ζωής.  Στο παράδειγμα της μητέρας υπάρχει μια θλιβερή ιστορία όμως ακόμα χειρότερο από όλα είναι όταν κάποιες νεοφασιστικές οργανώσεις τύπου Νέας Ακρόπολης επιχειρούν να εκμεταλλευτούν για δικό τους όφελος την προώθηση του ηρωικού τρόπου ζωής στα μέλη τους. Το κατευθυνόμενο μέλος μιας μασονικού τύπου οργάνωσης, τύπου Ν.Α., που κάτω από τις προαναφερθείσες μεθοδεύσεις της οργάνωσης, μετατρέπεται σε  έναν καθημερινό "ήρωα" πρόθυμο να υπηρετήσει την οργάνωση ως αυτοσκοπό, θα θεωρήσει κατ` ανάγκη και τους άλλους ως μέσα για τους δικούς του σκοπούς σε μια διαδικασία ενός τοξικού αλτρουισμού που το "πρόσκαιρο όφελος" το καρπώνεται  μόνο η οργάνωση, ενώ η κοινωνία και το κατευθυνόμενο μέλος θυσιάζονται για ένα μελλοντικό "όραμα", καπηλευμένο από την οργάνωση.  
Το θύμα που εξαπατήθηκε από την κατήχηση σεχταριστών προσφερθεί τον εθελοντισμό του χωρίς να γνωρίζει ότι είναι θύμα. Για τι θύμα της ΝΑ οι τοίχοι της φυλακής του είναι αόρατοι και πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι ο εκλεκτός που κατάφερε να βγει από την σπηλιά του Πλάτωνα. Το κατευθυνόμενο μέλος, όσο πιο συνειδητά θα εφαρμόζει αυτόν τον τοξικό αλτρουισμό, τόσο περισσότερο θα έχει την τάση να μηχανεύεται σχήματα "για το καλό της ανθρωπότητας". Όμως αυτό το όραμα, που αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή του κατευθυνόμενου  μέλους, έχει ταυτιστεί, στην σκέψη του με το καλό της ανθρωπότητας, το οποίο είναι ταυτόσημο, με το καλό της οργάνωσης και  δεν περιλαμβάνει, το τωρινό καλό της κοινωνίας και των ίδιων των κατευθυνόμενων μελών που έπεσαν σε αυτή την πολύπλευρη πλάνη. 

Ένα σημαντικό απόσπασμα από το βιβλίο "Ασκητική" που πολλοί σπεύδουν να αποκαλέσουν σύγχρονο "ευαγγέλιο".
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο. Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου. Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δείς και να δεχθείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου και μέσα στα αυστηρά του τα σύνορα αδιαμαρτύρητα, ακατάπαυτα να δουλεύεις. Να ποιο είναι το πρώτο σου χρέος! Καθαρά να ξεχωρίσεις και ηρωικά να δεχτείς τις πικρές τούτες γόνιμες σάρκα την σάρκα μας αλήθειες.
 Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ την ουσία και όχι όλα τα φαινόμενα παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης και ακόμα στενότερα όχι καν τα φαινόμενα τούτης της ύλης παρά μόνο τους μεταξύ τους συνειρμούς. Οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί, ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο, είναι και αυτοί γεννήματα του ανθρώπου, Και δεν είναι μόνο δυνατοί ανθρώπινοι παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πρακτικές και τις νοητικές του ανάγκες. Μέσα στα σύνορα τούτα ο νους είναι  ο μόνος απόλυτος μονάρχης . Καμιά άλλη εξουσία στο βασίλειο του δεν υπάρχει. Υποτάσσω την ύλη, την αναγκάζω να γίνει καλός αγωγός του μυαλού μου, Χαίρομαι τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους θεούς σαν παιδιά μου. Όλο το συμπάν το νοιώθω να συμφωλιάζει επάνω μου και να με ακολουθαεί σαν σώμα.
Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου,  «όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα». Μα ξαναζεύουμε πάλι γοργά τον τροχό της ανάγκης και όλο το σύμπιαν ξαναρχινάει γύρα γύρω από την περιστροφή του. Πειθαρχεία! Να η ανώτερη αρετή! Έτσι μονάχα συζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου. Να πως με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα! Στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από τα φαινόμενα, πριν να κινήσεις για την λύτρωση αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς.
Δεύτερο χρέος. Δεν δέχομαι τα σύνορα, δεν με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγομαι, την αγωνία του την βαθιά αιματηρά να την ζήσεις, είναι το δεύτερο χρέος! Να υποτάξω την γη στο νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό. Να νοιώσω με ποιους νόμους αρμολογούνται και έρχονται και ξαναέρχονται οι αντικατοπτρισμοί.»
Αποδόμηση των μηνυμάτων που περνάει ο Καζαντζάκης στο παραπάνω απόσπασμα, μέσα από μια ομιλία του Γιάννη Γαραντζιώτη, πρώην διευθυντή της Νέας Ακρόπολης Θεσσαλονίκης: «Ἡ Ἀσκητική τοῦ Καζαντζάκη ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία» 2/4 "Τι μας λέει τόσο ωραία ο Καζαντζάκης; Υπάρχει μια αρχέγονη ουσία από όπου πηγάζουν δυο δρόμοι - ρεύματα: Ένας της δημιουργίας και ένας της καταστροφής, του καλού και του κακού τα οποία αντιπαλεύουν μεταξύ τους όπως στο σύμβολο του Γιν  Γιάνγκ που είναι ένα μέρος μαύρο και ένα μέρος άσπρο με μια τελεία μαύρη στον άσπρο κομμάτι  και μια άσπρη στον μαύρο κομμάτι και αυτά εναλλάσσονται μέσα σε μια διαρκή μάχη. Η μάχη του καλού με το κακό όπου σύμφωνα με τον Καζαντζάκη, την ΘΕ και την ΝΑ, το κακό είναι η έλλειψη του καλού ή η απουσία του φωτός. Το φως είναι φωτόνια, είναι κύμα ενώ το σκοτάδι είναι έλλειψη φωτός, δεν υπάρχει  Το σκοτάδι δεν έχει υπόσταση είναι παρυπόσταη.  Όμως αν το σκοτάδι δεν έχει υπόσταση είναι αυθαίρετος ο ισχυρισμός ότι τα δύο αυτά ρεύματα αντιπαλεύουν. Είναι μια θέση την οποία έχει η ΘΕ και την έχει πάρει από διάφορες θρησκείες και προσπαθεί άκριτα να μας την περάσει. Και την περνάει πολύ ωραία ο Καζαντζάκης!
Ενώ με τον τρόπο που παρουσιάζει το καλό και το κακό μας βάζει σε μια θρησκευτική θεώρηση όπου τα δύο αυτά αντίδρομα ρέματα, αντιμάχονται και είναι και τα δυο άγια και ισάξια (βασική θεωρία της ΘΕ, ΝΑ). Στην συνέχεια προτρέπει αφού καταλάβουμε ότι υπάρχουν δύο ρεύματα να τα περάσουμε στην πράξη, στην καθημερινότητα μας. Όταν κάποιος το διαβάζει αυτό συνήθως το περνάει άκριτα. Σου μένουν τα ωραία λόγια, η ωραία αίσθηση που σου δημιουργείται χωρίς να καταλαβαίνεις ότι αυτά είναι μια ολόκληρη θεώρηση ζωής που θα πρέπει να την κάνεις στην πράξη, στην καθημερινότητα σου, δηλαδή κάτι που είναι πολύ σημαντικό που θα σε οδηγήσει στις σχέσεις με τους συνανθρώπους σου με μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και άρα δεν θα έπρεπε να την δεχτείς άκριτα, θα έπρεπε να την κρίνεις πολύ βαθιά και όχι όπως λέει μέσα από την πειθαρχεία μόνο να προχωρήσεις (ταυτόσημη άποψη Καζαντζάκη, ΘΕ & ΝΑ).
Οι δύο αυτά δρόμοι - ρεύματα έχουν την αναγκαιότητα τους με σκοπό την εξέλιξη κάτι πολύ βασικό και για τις  θεωρίες της ΘΕ & ΝΑ.
Την λέξη ηρωικά θα την δούμε πολλές φορές σε όλο το κείμενο. Ακούγεται ωραία, να είμαστε γενναίοι, να έχουμε γενναία στάση ζωής  αλλά όχι μόνο αυτά γιατί η έννοια του ήρωα (βασική θεωρία της ΘΕ, ΝΑ )  έχει και την έννοια της καθημερνής θυσίας, να δίνει κάποιος και την ζωή του ακόμα για κάτι. Κάθε μέρα πρέπει να είμαστε ήρωες γιατί αυτό είναι το χρέος μας γιατί ο Θεός και ολόκληρο το σύμπιαν μέσα από εμάς και εμείς μέσα από αυτό συμπαλεύουμε για να εξελιχθούμε (βασική θεωρία της ΘΕ, ΝΑ).  Αναφέρει και  την θυσία της προσωπικότητας για το ευρύτερο καλό των συνανθρώπων μας, Αυτό όμως είναι ο φασισμός (ναζισμός)!  Φασισμός είναι η θυσία της προσωπικότητας για το ευρύτερο καλό της φυλής, εκμηδενίζοντας την αξία της προσωπικότητας. Η προσωπικότητα είναι για τον Καζαντζάκη, τον φασισμό, την ΘΕ και την ΝΑ ένα εργαλείο (ένα Black & Decker) που άμα χαλάσει δεν τρέχει και τίποτα. Δεν έχει αξία. Αξία έχει το πνεύμα που υπάρχει μέσα σε αυτή.
Στη συνέχεια βλέπουμε ότι όλα όσα γράφει είναι επηρεασμένα από τις διδασκαλίες της ΘΕ. Αναφέρει τα τέσσερα βασίλεια, ορυκτά , φυτά, ζώα και ανθρώπους και αναφέρει τους θεούς - όχι τον Θεό. Όλο το σύμπιαν είναι Ένα. Δεν είμαστε ο καθένας μια προσωπικότητα μοναδική και ανεπανάληπτη (βασικές θεωρίες της ΘΕ και της ΝΑ).  Μας προτρέπει σε πειθαρχεία χωρίς να μας λέει που πρέπει να πειθαρχούμε, αν δεν έχουμε την διάκριση να το καταλάβουμε μόνοι μας και αν κάπου πειθαρχήσαμε σε κάτι λάθος να το καταλάβουμε και να πάμε κάπου παρά πέρα.
Αναφέρει την λέξη λύτρωση που δεν την έχουμε στον Χριστιανισμό, έχουμε την λέξη συγχώρεση από τα λάθη που έχουμε κάνει. Να λυτρωθείς υπονοεί, μέσα από τις μετενσαρκώσεις να εξελιχθείς, να φτάσεις στο Νιρβάνα και τότε μόνο έχεις λυτρωθεί. (βασική θεωρία της ΘΕ, ΝΑ).
Ενώ το δεύτερο χρέος που αναφέρει μας θυμίζει την ΘΕ, ΝΑ όπου η βασική της ιδεολογία στηρίζεται πάνω στα τέσσερα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, αέρας και φωτιά) και στην προτροπή να εμβαθύνει ο άνθρωπος στους ανεξερεύνητους νόμους του σύμπαντος.."    .
ΓΑΡΑΤΖΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: «Ἡ Ἀσκητική τοῦ Καζαντζάκη ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία». 4/4
"Αγάπα τον κίνδυνο! Τι είναι πιο δύσκολο; Αυτό θέλω πιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλο ανήφορο. Αυτόν παίρνω και εγώ ακολουθά με. Να μάθεις να υπακούς.  Μονάχα αυτός που υπακούει σε ανώτερο του ρυθμό είναι ελεύθερος. Να μάθεις να προστάζεις μονάχα όποιος προστάζει είναι αντιπρόσωπος μου επάνω στην γη σε πλούτη. Να αγαπάς την ευθύνη να λες Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω την γη, αν δεν σωθεί, εγώ φταίω. Να αγαπάς τον κάθε άνθρωπο ανάλογα με την συνεισφορά του στον αγώνα. Μην ζητάς φίλους να ζητάς συντρόφους. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση. Που πάμε; Θα νικήσουμε;  Πότε;  Προς τι όλη τούτη η μάχη;  Σώπα οι πολεμιστές ποτέ δεν ρωτούν."
 -Τι σημασία έχει η προσωπικότητα του καθενός μας; Είναι σύντροφος στον αγώνα; Είναι ήρωας στην καθημερινότητα; Τα δίνει όλα σε αυτό το παιχνίδι προς τα επάνω για την εξέλιξη; Αν δεν τα δίνει τι είναι; Τίποτα δεν είναι!, Τι κάνει ο καθένας μας; Αγωνιζόμαστε; Βρισκόμαστε για να πολεμήσουμε για μια καλύτερη κοινωνία για να εξελιχθεί η κοινωνία να αναπτύξουμε τον θεό μέσα μας; Να κάνουμε τόσα άλλα.... Άντε και το κάναμε τι κοινωνία θα φτιάχναμε; Καλύτερη, όταν δεν θέλουμε συντρόφους, δεν θέλουμε φίλους δεν θέλουμε αγαπητικούς, θέλουμε μόνο συμπολεμιστές. Και αυτός ο πόλεμος πότε θα τελειώσει; Αυτό είναι το ερώτημα που κανένας φασίστας δεν μπορεί να απαντήσει γιατί πάντα θέλουν να βρίσκουν έναν εχθρό. Άντε και νίκησες! Μετά τι κάνεις; Θα εφεύρεις κάποιον εχθρό;
 "Μα μέσα μου μια κραυγή ανώτερη φωνάζει αθάνατη. Τι θέλοντας και μη είμαι και εγώ σίγουρα ένα κομμάτι από το ορατό και αόρατο σύμπιαν. Είμαστε ένα οι δυνάμεις που δουλεύουν εντός μου οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι σίγουρα και δικές Του δυνάμεις. Δεν είμαι ένα μετέωρο αρρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα Του και πνοή από την πνοή Του. Δεν οδεύω μοναχός δεν ελπίζω μοναχός δεν φωνάζω μοναχός Μια παράταξη μια χώρα του σύμπαντου φοβάται ελπίζει φωνάζει μαζί μου. Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι  και κάποιος από πάνω μου περνάει και γκρεμίζομαι ξοπίσω του. Ένας αγωνιστής με διαπερνάει. Τρώω την σάρκα μου και το μυαλό μου. Να ανοίξει δρόμο να γλυτώσει από εμένα. Όχι εγώ, αυτός φωνάζει!"
 -Δηλαδή ο καθένας από εμάς είναι μια γέφυρα και τίποτα παραπάνω. Είμαστε απλά ένα εργαλείο σε αυτό το σχέδιο της εξέλιξης Ένα ακόμα λιθαράκι στην εξέλιξη. Τίποτα παραπάνω. Αυτό που μετράει είναι ο δρόμος ως σκοπός!
ΓΑΡΑΤΖΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: «Ἡ Ἀσκητική τοῦ Καζαντζάκη ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία». 1/3
Η ασκητική δεν μιλάει για φιλοσοφία αλλά για μια ολοκληρωτικού τύπου θρησκεία. Πρώτη αρχή για τον Καζαντζάκη δεν είναι η διάκριση όπως θα περίμενε να ακούσει κάποιος από κάποιο φιλόσοφο αλλά η πειθαρχεία. Που θα πειθαρχήσουμε αν δεν έχουμε διάκριση; Μετά θα έρθει η διάκριση; Και στον χριστιανισμό αλλά και στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία ανώτερη αρετή από την  διάκριση δεν υπάρχει, όλα τα άλλα έπονται δηλαδή υπομονή ταπεινότητα κλπ. Καμία αρετή χωρίς την διάκριση δεν έχει νόημα. Χρειάζεται δηλαδή η διάκριση για να μπορούμε να κρίνουμε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε.
Τα βιβλία του Καζαντζάκη περιέχουν πολύ ωραία λογοτεχνικά λόγια, εκεί δεν μπορεί να τον κρίνει κανένας είναι άψογος. Μια ζωή αυτό αγωνιζόταν να κάνει, να φτιάξει ωραίες λέξεις, να φτιάξει ωραία γλώσσα και μέσα εκεί μας τύλιξε, μέσα στην ημιμάθεια μας τυλιχτήκαμε.
Η πανθρησκεία δημιουργεί έναν συγκρητισμό όχι συγκρίνω με ι (γιώτα) αλλά με η (ήτα)  όπου οι διάφορες θρησκείες συνταιριάζονται με σκοπό να πολεμήσουν αυτές που θεωρούν ότι είναι απόλυτες και δογματικοί κάτοχοι της αλήθειας (ο Χριστιανισμός είναι ο βασικός εχθρός τους).  Έτσι λοιπόν γίνεται συγκριτική μελέτη  διάφορων φιλοσοφικών ρευμάτων με σκοπό να δημιουργήσουν το στρατόπεδο της πανθρησκείας:  Παγκοσμιοποίηση στον οικονομικό τομέα, οικουμενισμός στον θρησκευτικό, νέα εποχή στο πολιτιστικό τομέα, νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων στον στρατιωτικό. Αυτό το συγκεντρωτικό και ολοκληρωτικό σύστημα της πανθρησκείας κάποια στιγμή θα χρειαστεί να έχει έναν παγκόσμιο ηγέτη θρησκευτικό και αυτό πολύ πιθανών να φέρει και έναν πολιτικό ηγέτη και έναν στρατιωτικό ηγέτη παγκόσμιο και μια δικτατορία, έναν μεγάλο αδελφό από επάνω μας να μας κατευθύνει ή έναν αντίχριστο.
 Η ιδεολογία που έχει ο Καζαντζάκης πηγάζει μέσα από την επαφή του με την Θεοσοφία, εξαιτίας του Άγγελου Σικελιανού ο οποίος ήταν θεόσοφος (ο ίδιος πιο πριν ήταν και τέκτονας). Επειδή οι τέκτονες είχαν έρθει σε επαφή με την Μπλαβάτσκι, ιδεολογικά συνταιριάζουν. Ο Καζαντζάκης στα επιστολόχαρτα του χρησιμοποιούσε το σύμβολο της ΘΕ, τον ουροβόρο όφι. Επίσης σε κάποια άλλα επιστολόχαρτα του, είχε τυπωμένο «ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ». Όλα είναι Ένα, δηλαδή,  σύμφωνα με αυτή την αντίληψη ο Θεός είναι σε όλα τα πράγματα όχι σαν ενέργεια αλλά σαν ουσία, δηλαδή και το πιο ευτελές αντικείμενο έχει την ουσία του θεού μέσα του. Όλα είναι Θεός οπότε όλα αγωνίζονται προς την εξέλιξη, να ανεβούν επίπεδο, να γίνουν περισσότερη ενέργεια, να γίνουν θεοί, να ενωθούν, να γίνουν θεός. Τα ορυκτά να γίνουν φυτά, τα φυτά να γίνουν ζώα, τα ζώα να γίνουν άνθρωποι, οι άνθρωποι να γίνουν διαλογικοί θεοί. Υπάρχει μια ολόκληρη διδασκαλία κατά την οποία εξηγεί η Μπλαβάτσκι το πώς γίνεται αυτή η διαδικασία και την έχει ονομάσει Κοσμογένεση. Παράλληλη θεωρία με αυτή είναι και η Ανθρωπογένεση. Ο άνθρωπος ως μέρος αυτής της θεότητας αποτελείται από τα τέσσερα στοιχεία τα οποία προηγούνται αυτού, έχει σώμα όπως έχουν τα ορυκτά, ενέργεια όπως έχουν τα φυτά, συναισθήματα όπως έχουν τα ζώα και έχει και νόηση, μια εγωιστική νόηση, πάνω από αυτή υπάρχει μια Θεία τριάδα στην οποία όλοι τείνουμε.  Αλλά όλα αυτά δεν είναι κάτι το σπουδαίο είναι απλά εργαλεία που χρησιμοποιεί η θεότητα για να εξελιχθεί. Το σώμα μας, δηλαδή, κατά την Μπλαβάτσκι, είναι κάτι φθαρτό που χρησιμοποιούμε για να πάρουμε τις εμπειρίες μας και να εξελιχθούμε μέσα από την μετενσάρκωση μέχρι να φτάσουμε στην Νιρβάνα που σύμφωνα με τον βουδισμό είναι η ηρεμία ή η γαλήνη. Για να επιταχύνουνε την πορεία αυτή θα πρέπει να μην δημιουργούμε κάρμα αρνητικό. Το κάρμα είναι ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης. Όποιος παρεκκλίνει από τον ορθό δρόμο χτυπάει στα τοιχώματα του «δάρμα» και υπάρχει σύγκρουση και πόνος. Αυτός ο πόνος σε επαναφέρει στον ορθό δρόμο. Το κάρμα μεταβιβάζεται σε επόμενες ζωές.

Η Μασονική και Θεοσοφική ιδιότητα του Νίκου Καζαντζάκη
Η τεκτονική ιδιότητα του Νίκου Καζαντζάκη, η οποία μονίμως αποσιωπάται εκ μέρους όσων επιδιώκουν την εκκλησιαστική του «αποκατάσταση», σαν να ήταν θέμα εκκλησιαστικώς αδιάφορο, μαρτυρείται πρωτίστως από τον φίλο και – κατα κάποιο τρόπο βιογράφο του – λογοτέχνη Παντελή Πρεβελάκη, εκδότη της μεταξύ τους αλληλογραφίας· σύμφωνα με τον Πρεβελάκη, ὁ Καζαντζάκης έγινε μέλος της Αθηναϊκής Μασονίας τον Ιούνιο του 1907· σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις (κατά τον Δ. Τσινικόπουλο) ο Καζαντζάκης μυήθηκε στη Γαλλική Μασονία περί το 1926.
Ο «εσωτεριστής» Μιχάλης Φυσεντζίδης, στο έργο του (πού δεν έχει ελκύσει ακόμη την δέουσα προσοχή των εκκλησιαστικών αρχών για τους ισχυρισμούς του περί εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων της Μασονίας) «Ἐπιφανεῖς καί διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες 1800-1970» αποδέχεται την άποψη του Πρεβελάκη για πρώιμη μύηση του Κρητικού λογοτέχνη και διανοητή το 1907 και τον προβάλλει ως τον πιο μεταφρασμένο σύγχρονο Έλληνα λογοτέχνη, ο οποίος «κατατάσσεται από πολλούς, στους δέκα σημαντικότερους συγγραφείς όλων των εποχών, ανάμεσα στον συγγραφέα Λέων Τολστόι και τον κορυφαίο λογοτέχνη Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι» !!!  (καταλληλότερα, νομίζουμε, κατατάσσεται στους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι).
Στην παρακάτω δημοσίευση, παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο», από το περιοδικό «Νέα Ἑστία» των Χριστουγέννων του 1963· πρόκειται περί πλασματικού διαλόγου του Καζαντζάκη μέ κάποιον ασκητή των Καρουλίων του Αγίου Όρους. Ο διάλογος του λογοτέχνη με τον ασκητή προφανώς πήρε αφορμή από πραγματικά περιστατικά κατά την παραμονή του Καζαντζάκη μαζί με τον Ἄγγελο Σικελιανό στο Άγιο Όρος επί μικρό διάστημα το 1914). Στον διάλογο αυτό  εντυπωσιάζει η ομολογία του Καζαντζάκη περί συνύπαρξης ενός δαίμονα εντός του. «Ἕνας δαίμονας εἶναι μέσα μου, πού πολλές φορές ψυχανεμίζομαι μέ τρόμο πώς δέν εἶμαι ἐγώ. Ἐγώ εἶμαι μονάχα τό γαϊδοῦρι πού καβαλάει καί πάει, ποῦ πάει; Αὐτός ξέρει, ἐγώ δέν ξέρω – μέ νηματίζει ἀνέσπλαχνα καί προχωρεῖ. Αὐτή ‘ναι ἡ ζωή μου, καί νά τό ξέρης, κανένας δέν τό ξέρει, μά σέ σένα τό ἐξομολογοῦμαι καί γι΄ αὐτό οἱ βρισιές καί οἱ δόξες δέν μποροῦν νά μέ θίξουν. Ἔχω τό νοῦ μου στ’ Ἀφεντικό, πού κουβαλάω [...] πολεμῶ ὅσο μπορῶ νά μή βιάζομαι, μά βιάζεται μέσα μου ὁ Δαίμονας». 
Σε ειδικό αφιέρωμα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, του έτους 2011, ο Καζαντζάκης εξυμνείται από τον Πρόεδρο του Τεκτονικού Ιδρύματος Νικόλαο Βουργίδη, ως «μεγάλος ταξιδευτής, Κρητικός, λογοτέχνης, άνθρωπος και Τέκτων», ως «ερευνητικό, ανήσυχο και ελεύθερο πνεύμα ... μεγάλος διανοούμενος», ο οποίος «αγαπούσε και πίστευε στον θείο σπινθήρα, πού κρύβει ο άνθρωπος μέσα του»... «ο μεγάλος στοχαστής αδελφός μας»... «είδε το φως πού αναζητούσε στον Τεκτονισμό».
Η σχέση του μς την θεοσοφία τον οδήγησε στη μελέτη του Βουδισμού και των ανατολικών θρησκειών. Χαρακτηριστικό αυτής της επίδρασης είναι το γεγονός πως δημοσίευσε το ανώριμο έργο του Όφις και Κρίνος με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή,  (σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση Κάρμα είναι ὁ νόμος της σχέσης του αιτίου και του αιτιατού  και Νιρβάνα ἡ κατάσταση της απόλυτης ανάπαυσης στην οποία φθάνει ὁ άνθρωπος ύστερα από συνεχείς μετενσαρκώσεις με σκοπό την τελειοποίηση του. Επίσης στα μυθιστορήματα του συχνά παρεμβάλει μικρές ιστορίες και παραμύθια ανατολίτικης προέλευσης, στα οποία μάλιστα φαίνεται και ο επηρεασμός του από κάποιες απόψεις σουφικής προέλευσης.
Τελευταίος Πειρασμός
Στον Τελευταίο Πειρασμό ο Καζαντζάκης περιγράφει την πορεία του Ιησού, αναπλάθοντας και παραποιώντας τα γεγονότα που εξιστορούνται στα ευαγγελικά κείμενα: “Οι Απόστολοι είναι άνθρωποι, διστακτικοί, αβέβαιοι για τον εαυτό τους και για τον Χριστό, γρήγορα τον εγκαταλείπουν όταν οι περιστάσεις στρέφονται εναντίον τους. Εκτός από έναν: τον Ιούδα. Ο Ιούδας είναι ο πολεμιστής, ο άνθρωπος της δύναμης, ο άνθρωπος που βλέπει στον Χριστό έναν αυτοκράτορα. Μόνον ο Ιούδας είναι που μπορεί να καταστήσει δυνατό τον θρίαμβο του Χριστού!!!  Όπως οι αρχαίοι Γνωστικοί, έτσι και ο Καζαντζάκης πιστεύει ότι η προδοσία του Ιούδα ήταν μια θεϊκή αποστολή. Τον θεωρεί συνεργάτη του Ιησού στη σωτηρία του κόσμου και τον εμφανίζει να παρακαλεί τον Χριστό να πάει στους Φαρισαίους να τον προδώσει, έργο που το θεωρεί βαρύ, ενώ η σταύρωση του ίδιου του Ιησού είναι πιο εύκολη. Κατά τον Καζαντζάκη είναι ο Χριστός που ζητάει από τον Ιούδα να εκτελέσει την ύστατη πράξη αφοσίωσης: να τον προδώσει. Ο Χριστός συνειδητοποιεί ότι μπορεί να εδραιώσει τη βασιλεία του μόνο αν ανέβει στον σταυρό. Και ο Ιούδας, ο άνθρωπος από ατσάλι, ο μόνος φερέγγυος μαθητής, παραδίδει τον δάσκαλό του στους σταυρωτές του!!!”
Άραγε σε τι διαφέρει από την Μλαβάτσκι που παρουσιάζει τον Εωσφόρο ως αγνό κήρυκα του φωτός ή από τον Ελιφά Λεβί που παρουσιάζει ως έργο αγάπης την πράξη του Εωσφόρου να εναντιωθεί στον Θεό;
Θα ήταν καλύτερα να τον έπνιγε η επιθυμία του να παραποιήσει την Αγία Γραφή παρά να έγραφε τον «Τελευταίο πειρασμό».

Υ.Γ.1 Αντίχριστος σημαίνει αντιτιθέμενος στον Χριστό ή πολέμιός του. (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη) Αυτή η έκφραση αναφέρεται στην Αγία Γραφή, κυρίως από τον μαθητή του Χριστού Ιωάννη, και ειδικότερα μόνο στην Α και Β Επιστολή του. Δεν πρόκειται απαραίτητα για ένα μεμονωμένο άτομο που θα έπαιζε έναν μελλοντικό ρόλο, αλλά για όλους τους ανά τους αιώνες αντιτιθέμενους στον Χριστό. Αυτό το συλλογικό σώμα του Αντιχρίστου έκανε την εμφάνισή του, όταν ζούσε ακόμα ο Ιωάννης. (Α Ιωάννου β 18 " τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν", Α Ιωάννου δ 3 "και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω").
Α΄ Ιωάννη Κεφ. 4
1 Αγαπητοί, μη πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό· επειδή, πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν βγει στον κόσμο.
2 Από τούτο γνωρίζεται το Πνεύμα τού Θεού· κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό ότι έχει έρθει με σάρκα προέρχεται από τον Θεό·
3 και κάθε πνεύμα που δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε με σάρκα, δεν προέρχεται από τον Θεό · κι αυτό είναι το [πνεύμα] τού αντιχρίστου, που ακούσατε ότι έρχεται, και τώρα βρίσκεται κιόλας μέσα στον κόσμο.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 24
24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται, καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. 
Μετάφραση 24 Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν μεγάλα και φοβερά θαύματα, για να πλανήσουν, αν είναι δυνατόν, ακόμα και τους εκλεκτούς.
Είναι μια προειδοποίηση για αντίληψη μιας ήδη υπάρχουσας κατάστασης σχετικά με άτομα που αντιτίθεντο στον Χριστό, ώστε να είναι προσεκτικοί οι Χριστιανοί.
Ο αντίχριστος χαρακτηρίζεται επίσης:
1.     ως "ο πλάνος" (Β Ιωάννου 7)
2.     ως "ο ψεύστης" (Α Ιωάννου β 22)
3.     ως "ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν" (Α Ιωάννου β 22)
4.     αυτός που "αρνείται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός" (Α Ιωάννου β 22)
5.     Το θηρίο της Αποκάλυψης που πλανά τους κατοίκους της γης, έχει ταυτιστεί με τον Αντίχριστο από πολλούς μελετητές της Αγίας Γραφής.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ 13[
14 καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε. 15καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι. 16καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, 17καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 18 Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.
Μετάφραση
14Πλανούσε τους κατοίκους της γης με τις τερατουργίες που του επιτράπηκε να κάνει με εντολή του θηρίου, προτρέποντάς τους να κατασκευάσουν ένα άγαλμα του θηρίου, που είχε δεχτεί την πληγή της μάχαιρας κι ωστόσο ζούσε. 15Επίσης του επιτράπηκε να ζωντανέψει το άγαλμα του πρώτου θηρίου, ώστε να μιλήσει το άγαλμα και να κάνει να θανατωθούν όσοι δεν το προσκυνήσουν. 16Το θηρίο υποχρεώνει όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να χαράξουν σημάδι πάνω στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους. 17Κανείς δε θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά μόνον αυτός που έχει χαραγμένο το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του. 18Εδώ χρειάζεται η σοφία. Όποιος έχει μυαλό ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου, που είναι αριθμός ανθρώπου· ο αριθμός του είναι χξς’ (εξακόσια εξήντα έξι).

Είναι εύλογο ότι διάφορες διαδόσεις ότι αναμένεται μελλοντικά να έρθει ο «αντίχριστος» που θα λάβει μεγάλη εξουσία, όμως, το αναφερόμενο θηρίο με τα 7 κεφάλια και τα 10 κέρατα, στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, που έχει το όνομα-αριθμό 666 έχει διαφορετική σημασία και δε σχετίζεται άμεσα με τον Αντίχριστο στις Επιστολές του Ιωάννη. Η Αποκάλυψη που έλαβε ο Ιωάννης από τον Ιησού Χριστό δεν αναφέρεται απαραίτητα στον Αντίχριστο.
 Όμως ο Αντίχριστος αναφέρεται από τον Απόστολο Παύλο στην επιστολή του προς Θεσσαλονικείς Β.
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ
Β ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 2
Β Θεσ. 2,7         τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·
Β Θεσ. 2,7                 Διότι τώρα η δράσις και το έργον της ανομίας ενεργείται και επεκτείνεται κατά τρόπον ακόμη μυστικόν, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερόν. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος, που εμποδίζει τον άνομον να εκδηλωθή με όλην αυτού την θρασύτητα και αναισχυντίαν. Και έτσι η πλήρης εμφάνισις του ανόμου θα γίνη, όταν το εμπόδιον αυτό λείψη από το μέσον.
Β Θεσ. 2,8         καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·
Β Θεσ. 2,8                Και τότε θα ξεσκεπασθή και θα φανερωθή ο άνομος, τον οποίον ο Κυριος θα εξολοθρεύση και θα αφανίση τόσον εύκολα, σαν με ένα φύσημα απλώς του στόματός του και θα τον εξουδετερώση με την ένδοξον εμφάνισιν της παρουσίας του.
Β Θεσ. 2,9         οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ᾿ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους
Β Θεσ. 2,9                Αυτού δε του ανθρώπου της ανομίας η παρουσία και η εμφάνισις θα γίνεται τότε με κάθε δύναμιν, με σημεία και τέρατα ψευδή και διαβολικά, τα οποία θα ενεργή ο διάβολος, που θα χρησιμοποιή αυτόν σαν όργανόν του.
Β Θεσ. 2,10        καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾿ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς·
Β Θεσ. 2,10               Θα γίνη ακόμη η εμφάνισίς του με κάθε μέσον και είδος απάτης, που θα είναι καρπός της αδικίας, που θα επικρατήση μεταξύ εκείνων που θα είναι προωρισμένοι εξ αιτίας των δια την απώλειαν, επειδή δεν εδέχθησαν να αγαπήσουν και κάμουν κτήμα των την αλήθειαν, δια να σωθούν.
Β Θεσ. 2,11        καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,
Β Θεσ. 2,11               Και δια τούτο θα παραχωρήση ο Θεός να έλθη και εκδηλωθή εις αυτούς ενέργεια πονηρά, δια να πιστεύσουν αυτοί στο ψεύδος,
Β Θεσ. 2,12        ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ᾿ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.
Β Θεσ. 2,12               και έτσι να κατακριθούν όλοι όσοι δεν επίστευσαν εις την αλήθειαν, αλλ' εδέχθησαν και ηκολούθησαν με ευχαρίστησιν και προθυμίαν την αδικίαν.
Υ.Γ.2 Στην ΝΑ όταν ένα κατευθυνόμενο μέλος αποχωρεί από την τοξική αυτή οργάνωση, τα άλλα κατευθυνόμενα μέλη χρησιμοποιούν τον όρο: "αυτός έσπασε" που υποδηλώνει ότι αυτός δεν είχε την ικανότητα να λυγήσει όταν ήρθε αντιμέτωπος με προβλήματα της ζωής. Στην συνέχεια του "ρίχνουν λάσπη" ανεξάρτητα με το πόσες δωρεές και πόσες εργατοώρες έχει προαφαίρει στο τοξικό αυτό κέντρο.  «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Σχετικό είναι το σοφό ρητό που είχε πει ο πρώην διευθυντής της ΝΑ Θεσσαλονίκης, Γιάννης Γαραντζιώτης όταν ό ίδιος “έσπασε”: «Στην ΝΑ σου παίρνουν ό,τι μπορούν να σου πάρουν και μετά λένε, “αυτός έσπασε”»
Υ.Γ.3 Ο δημιουργός της σελίδας αυτής γνωρίζει ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα της καταστροφής που φέρνει η παρότρυνση της ΝΑ για ηρωικό τρόπο ζωής και πειθαρχεία που καταλήγει στην τοξική πίεση που ασκεί η ΝΑ στα κατευθυνόμενα μέλη της: Ήταν νέος 18 χρονών όταν είχε "μυηθεί" και ο ίδιος στις "τελετές των ΖΔ" και έτσι μερικά χρόνια αργότερα έγινε μάρτυρας ενός τραγικού περιστατικού: Σε μια επίσκεψη του Πλάνα στην Θεσσαλονίκη, ο ίδιος ο Πλάνας εξέδωσε μια εγκύκλιο που υποχρέωνε τους πελεκυφόρους των κοντινών παραρτημάτων να συμμετάσχουν στις τελετές που θα γινόταν εκεί.  Μεταξύ αυτών που εξαναγκάστηκαν να έρθουν Θεσσαλονίκη ήταν και ένας νέος, υψηλόβαθμο στέλεχος του παραρτήματος της Καβάλας που σήμερα είναι νεκρός. Ήρθε στην Θεσσαλονίκη μαζί με τον δίδυμο αδερφό του και τις κοπέλες τους. Το ένα ζευγάρι ήρθε από την Καβάλα με αυτοκίνητο ενώ το άλλο με μηχανή (δεν χωρούσαν όλοι σε ένα αμάξι γιατί  με το αμάξι ήρθαν δύο ακόμα άτομα, όλοι "πελεκυφόροι").   Στην επιστροφή ο νέος που ήρθε από Καβάλα με μηχανή ζήτησε από την κοπέλα του να ταξιδέψει με το αμάξι του δίδυμου αδερφού του γιατί αυτός ένιωθε ότι υπήρχε κίνδυνος να τον πάρει ο ύπνος κατά την οδήγηση αφού ήταν φοβερά εξαντλημένος.  Ευτυχώς  η κοπέλα του το κατανόησε και ταξίδεψε με το αυτοκίνητο γιατί αυτός δεν κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του. Σκοτώθηκε όταν η μοτοσικλέτα του βγήκε από την πορεία της.
Υ.Γ.4  Ο Γιάννης Γαραντζιώτης, γράφει κάπου στο βιβλίο του: «Ήμουν αρκετά χρόνια στη Νέα Ακρόπολη, δάσκαλος και με άλλα ωραία αξιώματα. Έφυγα για τον απλά λόγο ότι ήταν ένα αδιέξοδο! Δεν υπήρχε αρμονία, μόνο μία συνεχόμενη μάχη που έβγαζε στο πουθενά…».  «Ήταν το 1983 τον Δεκέμβριο, όταν έγινα μέλος στο παρακλάδι της Θεοσοφικής Εταιρείας, τη Νέα Ακρόπολη. Από την πρώτη στιγμή που έγινα μέλος εργάστηκα με όλη μου την ψυχή για το δυνάμωμά της στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα ανέλαβα την αρχηγία της δομής στη Θεσσαλονίκη και έγινα ένας από τα τέσσερα ανώτερα στελέχη της κίνησης στην Ελλάδα, μέχρι την παραίτησή μου από την αρχηγεία τον Μάρτιο του 1991. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους έφυγα και από μέλος της Ν.Α. και τον Οκτώβριο μετά από εντατική έρευνα στην προϊστορία της οργάνωσης, ξεκίνησα ένα αγώνα ενημέρωσης για το τη πραγματικά ήταν αυτή η οργάνωση. Στην αρχή πίστευα πως χρωστάω σε όσους έβαλα στη Ν.Α. και όχι μόνο σε αυτούς αλλά και σε όλους όσους είχα επηρεάσει με τις χιλιάδες αφίσες που κολλούσα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και σε όσους είχαν παρακολουθήσει τις διαλέξεις μου, τα θεατρικά και άλλες δραστηριότητες που είχα οργανώσει. Πολύ χαρακτηριστικά, μπορώ να πω, πως η σκέψη που μου έδωσε την κινητήρια δύναμη να πάω κόντρα στη Ν.Α. για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι, πως όταν ανοίγουμε ένα λάκκο να πέσουν οι άλλοι μέσα, όταν καταλάβουμε το λάθος μας, προσπαθούμε με εντιμότητα να τον κλείσουμε και όχι να πάμε σπίτι μας χωρίς να ξανακοιτάξουμε πίσω μας. Αυτές μου οι δράσεις βέβαια είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνουν ποικίλα, όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια για μένα που από μόνος μου έγινα περισσότερο γνωστός στη μετά Ν.Α. εποχή μου παρά όταν ήμουν ένας από τους τέσσερεις ανώτερους στη οργάνωση. Δεν λέω βέβαια για το πόσο με κατηγόρησαν και με συκοφάντησαν οι πρώην σύντροφοί μου, πιστοί πάντα στο εγχειρίδιο του οδηγητή του 1981. Σήμερα, το να είσαι σε μια τέτοια οργάνωση θεωρώ πως είναι καθαρά θέμα βλακείας, δεν έχω παρά να του μεταφέρω τα λόγια του ιδρυτή της Ν.Α.: “O αληθινός καλλιτέχνης είναι ένα είδος ιερέα και όχι ένας ναρκομανής, ομοφυλόφιλος, ή κρυφός εγκληματίας που αντί να μας σκοτώνει με σφαίρες μας επιτίθεται με πινέλα ή με τις χορδές του”   από τους Σπόρους Φωτός, εκδόσεων Νέας Ακρόπολης, έκδοση 1989. J.A.Livraga. Δηλαδή για  τον Λιβράγκα, ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης, ο ναρκομανής και ο ομοφυλόφιλος είναι στο ίδιο επίπεδο με τον κρυφό εγκληματία. Αν αυτές οι σκέψεις δεν είναι ρατσιστικές, ε τότε ποιες είναι; Η Ν.Α. κυβερνιέται από ένα «ελέω θεού αυτοκράτορα», δηλ. από ένα απόλυτο ηγεμόνα που όπως όλοι του είδους του, χρειάζεται αυλικούς και υπηρέτες, ψυχοσυνθέσεις τέτοιες που να τους συμφέρει μια απόλυτη εξουσία, διότι επιτρέπει και σ αυτούς με την σειρά τους  να μεταχειρίζονται τους από κάτω τους με τους ίδιους εξουσιαστικούς νόμους …» «Ένα από τα αγαπημένα θέματα στη Νέα Ακρόπολη είναι και το «Σπήλαιο του Πλάτωνα»,  μέσω της αλληγορικής ιστορίας του οποίου επιχειρούν να πείσουν τον νεόφυτο ότι ο απλός άνθρωπος είναι «κοιμισμένος» και χρειάζεται τα φώτα της Οργάνωσης για να «ξυπνήσει»…»
Υ.Γ.5 Εγχειρίδιο του οδηγητή του 1981 "Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει, εικόνα προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να υποψιάζεται κάποιος πως τα μέλη της οργάνωσης καλούνται ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής και πως επιφορτίζονται με μεγάλες θυσίες ή προσπάθειες. Όταν δεθούν με την ομάδα, τότε μας κατανοούν και θεωρούν παράσημο τις θέσεις που προηγουμένως θα τους έφερναν φόβο”.    "Αν το καθεστώς του ατόμου ως πελεκυφόρος ανακληθεί τότε το τσεκούρι επιστρέφετε και καταστρέφεται..."" 
Υ.Γ.6 Αυτή η ρατσιστική οργάνωση δεν έχει πρόβλημα να εμφανίζεται προς τα έξω με νομοταγές προσωπείο, να προβάλλεται ως φλογερός υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών. Όμως η πραγματική θέση και αξιολόγηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών φαίνεται καθαρά στα έντυπά της που κυκλοφορεί και τα οποία  δεν διανέμονται στο ευρύτερο κοινό: Στην κορυφή του «Νέου Κράτους» θα είναι ο «Ένας», ο «περισσότερο δυνατός και έξυπνος». Το δημοκρατικό σύστημα  θα πάψει να υπάρχει, γιατί αυτό κυριαρχεί και ευδοκιμεί μόνο στους λαούς που βρίσκονται σε «υπεράνθρωπη κατάσταση». Εδώ έχουμε ένα επηρεασμό από τον υπεράνθρωπο του Νίτσε." Θρησκεία - Αιρέσεις / Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Κωνσταντίνου, Καθηγητής ΑΕΑΘ

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Στην Καινή Διαθήκη (Κατά Ματθαίον 22,29) είναι γραμμένο (Πρωτότυπο κείμενο): "Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού." Μετάφραση: [Πλανάστε, διότι δεν γνωρίζετε τις Γραφές, ούτε την δύναμη του Θεού.]
- ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ 22 Επίλογος 18Εγώ, ο Ιωάννης, βεβαιώνω όλους όσοι ακούνε τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, πως αν κανείς προσθέσει κάτι σ’ όσα είναι γραμμένα εδώ, θα του προσθέσει κι ο Θεός τις συμφορές που είναι γραμμένες σ’ αυτό το βιβλίο. 19Κι αν κανείς αφαιρέσει κάτι απ’ τα προφητικά λόγια αυτού του βιβλίου, θ’ αφαιρέσει κι ο Θεός το μερίδιό του από το δέντρο της ζωής κι από την άγια πόλη. 20Αυτός που τα επιβεβαιώνει όλα αυτά λέει: «Ναι, έρχομαι σύντομα». «Αμήν• ναι, έλα, Κύριε Ιησού».

Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5: 6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. 7 πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.
Μετάφραση Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5:8 Να είστε νηφάλιοι και άγρυπνοι. Ο ἀντίδικος σας ο διάβολος περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει.
Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχει τοξικότητα
ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ -ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 11:28-30 FPB25 Κατά τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι αυτά τα απέκρυψες από σοφούς και συνετούς, τα αποκάλυψες όμως σε νήπια.
26 Ναι, ω Πατέρα, επειδή έτσι έγινε αρεστό μπροστά σου.
27 Όλα παραδόθηκαν από τον Πατέρα σε μένα· και κανένας δεν γνωρίζει τον Υιό, παρά μονάχα ο Πατέρας· ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κάποιος, παρά μονάχα ο Υιός, και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει.
28 Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω.
29 Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
30 Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ.