Δημήτρης Λιαντίνης

Στην Ν.Α. διδάσκουν και ενσταλάζουν στα μέλη τους ιδεώδη που σχετίζονται με τα οφέλη του εθελοντισμού ως αναπόσπαστο τμήμα του ηρωικού τρόπου ζωής στα πρότυπα της "Ασκητικής" του Καζαντζάκη. Ο εθελοντισμός ως μέρος του ηρωικού τρόπου ζωής αποτελεί μια αρετή όσο είμαστε γενναίοι με την έννοια ότι έχουμε γενναία στάση ζωής και μια τάση προσφοράς στον "πλησίον" μας. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν κάποιες σέχτες θέλουν να ορίσουν αυτές ποιος είναι ο "πλησίον" στον οποίο πρέπει να προσφέρει το κατευθυνόμενο μέλος τους. Αφού καπηλευτούν προς όφελος της οργάνωσης την έννοια του πλησίον εμβαθύνουν περισσότερο στην έννοια του ήρωα η οποία εμπεριέχει και την έννοια της καθημερινής θυσίας, να δίνει κάποιος και την ζωή του ακόμα για κάτι, και την χρησιμοποιούν και αυτή προς όφελος της οργάνωσης. Για τον λόγο αυτό το θέμα του εθελοντισμού και του ηρωικού τρόπου ζωής θέλει προσοχή αφού το εκμεταλλεύονται κάποιες σέχτες μασονικού τύπου: (ΝΑ, Ρόταρυ, Λάιονς κ.α.) για να διαφημίσουν τις αγνές τους προθέσεις στις πλάτες του ιδεαλισμού και της καλής διάθεσης κάποιων νέων. Η Νέα Ακρόπολη κάνοντας κατάχρηση στο έπακρο τον ιδεαλισμό του Καζαντζάκη δημιουργεί το πρότυπο του ηρωικού τρόπου ζωής με την έννοια τη αυτοθυσίας σε ακραία μορφή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξάπλωση της οργάνωσης και την τρέλα του πλανεμένου μέλους της. Στην σέχτα αυτή προσηλυτίζουν τα μέλη τους με την κατήχηση της ιδέας του υπάνθρωπου και του υπεράνθρωπου. Έτσι ο υπεράνθρωπος που προτείνουν είναι συνδεδεμένος με τον ηρωικό τρόπος ζωής που προβάλεται στην "Ασκητική" του Καζαντζάκη και προϋποθέτει ιδέες μεγαλομανίας και ανωτερότητας κάτι που στην ψυχιατρική αποτελεί το πρώτο συστατικό της τρέλας. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι το να πηγαίνει κάποιος κόντρα στην προσωπικότητα του, (στις επιθυμίες του και στις βιοποριστικές του ανάγκες) ως αποτέλεσμα της απόφασης του να ζήσει στην πράξη την καθημερινή αυτοθυσία που εμπεριέχει ο ηρωικός τρόπος ζωής. Το τρίτο στοιχείο που ολοκληρώνει την σύνδεση του ηρωικού τρόπου ζωής με την τρέλα, το γνωρίζουν καλύτερα από τους ψυχιάτρους όσοι έμπλεξαν με την ΝΑ αφού όλα τα μέλη της οργάνωσης αυτής μετατρέπονται σε θύματα οικονομικής αφαίμαξης και εθελοντικής προσφοράς, μέσω του ίδιου τεχνάσματος. Με δύο λόγια το τέχνασμα αυτό είναι να στραφούν ενάντια στην προσωπικότητα του ανθρώπου ως μέρος μιας μυητικής και αλχημικής διαδικασίας που δημιουργεί τον υπεράνθρωπο ενώ παράλληλα κάνουν πλύση εγκεφάλου στα μέλη τους για τις οικονομικές και υλικές ανάγκες της σχολής που παρουσιάζεται σαν κάτι ιερό και άξιο να θυσιαστεί κάποιος για αυτές. Το κρασί που συνοδεύει όλες τις επίσημες δραστηριότητες της οργάνωσης έχει σαν στόχο να κάνει τον νέο ιδεαλιστή να νιώσει δημιουργός ενός ένδοξου πεπρωμένου για την ανθρωπότητα.

Η έννοια της καθημερινής αυτοθυσίας είναι από την φύση της λανθασμένη γιατί αυτός που θυσιάζεται για το καλό κάποιον άλλων (συγγενικών, φιλικών ατόμων ή κάποιας ομάδας) μπορεί να δώσει μόνο ένα βραχυπρόθεσμο όφελος σε αυτούς -σε μια μακροπρόθεσμη θεώρηση του θέματος το άτομο το οποίο ακολουθεί τον ηρωικό τρόπο ζωής και καθημερινά θυσιάζεται θα αναπτύξει προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας και τελικά θα κάνει κακό σε όλους όσους συναναστρέφεται, μεταξύ των οποίων θα είναι και αυτοί για τους οποίους αποφάσισε κάποτε να ξεκινήσει την διαδικασία αυτοθυσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μητέρα που θυσιάζεται καθημερινά για μικροπράγματα στην ζωή του παιδιού της και τελικά οι στερήσεις που επιβάλλει στον εαυτό της, της δημιουργούν προβλήματα ψυχοσωματικής υγείας τα οποία την κάνουν δυστυχισμένη -όχι μόνο αυτή αλλά και το παιδί της που τώρα πια αδυνατεί να βοηθήσει ενώ αναπόφευκτα του μεταφέρει την δυστυχία της που προέκυψε από τις στερήσεις της για να το κάνει ευτυχισμένο. Και όλα αυτή η καταστροφή προέρχεται από μια ωραία ιδέα από την οποία κάποτε παραμυθιάστηκε ιδεολογικά - τον πολυδιαφημισμένο ηρωικό τρόπο ζωής. Στο παράδειγμα της μητέρας υπάρχει μια θλιβερή ιστορία όμως ακόμα χειρότερο από όλα είναι όταν κάποιες νεοφασιστικές οργανώσεις τύπου Νέας Ακρόπολης επιχειρούν να εκμεταλλευτούν για δικό τους όφελος την προώθηση του ηρωικού τρόπου ζωής στα μέλη τους. Το κατευθυνόμενο μέλος μιας μασονικού τύπου οργάνωσης, τύπου Ν.Α., που κάτω από τις προαναφερθείσες μεθοδεύσεις της οργάνωσης, μετατρέπεται σε έναν καθημερινό "ήρωα" πρόθυμο να υπηρετήσει την οργάνωση ως αυτοσκοπό, θα θεωρήσει κατ` ανάγκη και τους άλλους ως μέσα για τους δικούς του σκοπούς σε μια διαδικασία ενός τοξικού αλτρουισμού που το "πρόσκαιρο όφελος" το καρπώνεται μόνο η οργάνωση, ενώ η κοινωνία και το κατευθυνόμενο μέλος θυσιάζονται για ένα μελλοντικό "όραμα", καπηλευμένο από την οργάνωση.
Το θύμα που εξαπατήθηκε από την κατήχηση σεχταριστών προσφερθεί τον εθελοντισμό του χωρίς να γνωρίζει ότι είναι θύμα. Για το θύμα της ΝΑ οι τοίχοι της φυλακής του είναι αόρατοι και πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι ο εκλεκτός που κατάφερε να βγει από την σπηλιά του Πλάτωνα. Το κατευθυνόμενο μέλος, όσο πιο συνειδητά θα εφαρμόζει αυτόν τον τοξικό αλτρουισμό, τόσο περισσότερο θα έχει την τάση να μηχανεύεται σχήματα "για το καλό της ανθρωπότητας". Όμως αυτό το όραμα, που αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή του κατευθυνόμενου μέλους, έχει ταυτιστεί, στην σκέψη του με το καλό της ανθρωπότητας, το οποίο είναι ταυτόσημο, με το καλό της οργάνωσης και δεν περιλαμβάνει, το τωρινό καλό της κοινωνίας και των ίδιων των κατευθυνόμενων μελών που έπεσαν σε αυτή την πολύπλευρη πλάνη.

Δ. Λιαντίνης – “Γκέμμα”

"Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή.

Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί. Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι… Ο Γιωργής τ’ Αποδέλοιπο, που λέει ο Μυριβήλης.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.

Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα. Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς νά ‘σαι αναστενάρης;»

Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου.

Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.

Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος… Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. …

Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα."

Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942 στο χωριό Λιαντίνα Λακωνίας της κοινότητα Πολοβίτσας. Το επώνυμο του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης από τον τόπος καταγωγής του. Ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής. Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Ήταν λάτρης της Αρχαίας Ελλάδας και της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της, για τη μελέτη της οποίας αφιέρωσε όλη του την ζωή. Το τελευταίο του και πιο σημαδιακό σύγγραμμα, το Γκέμα, έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως γνωστός το 1998, σε ηλικία των 56 ετών, όταν και η υπόθεση της εξαφάνισης του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά τα οστά του βρέθηκαν 7 χρόνια μετά, στις 6 Ιουνίου 2005, σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου.

Τη πρώτη Απριλίου 1998 έλεγε στους μαθητές του στο Μαράσλειο, ότι θα φύγει από τη ζωή σε δύο-τρεις μήνες. Την 1η του Ιούνη του 1998, ο Δημήτρης Λιαντίνης ξύπνησε πολύ νωρίς το πρωί, στο σπίτι του στην Κηφισιά, και μπήκε στην παλιά λευκή BMW του, και πήγε στη Σπάρτη. Άφησε το αυτοκίνητο στην πόλη με γεμάτο ρεζερβουάρ, και πήρε ένα ταξί με προορισμό το καταφύγιο του Ταύγετου, 22 χιλιόμετρα μακριά. Ο Κώστας Τσούνης, ο ταξιτζής που τον μετέφερε για τελευταία φορά εκεί, τον είχε μεταφέρει στο σημείο αυτό και αρκετές άλλες φορές στο παρελθόν, όμως τις προηγούμενες φορές τον περίμενε στο καταφύγιο μέχρι να επιστρέψει, και τότε τον γυρνούσε στη Σπάρτη. Αυτή τη φορά, όμως, ο Λιαντίνης του είπε να μην τον περιμένει. Στις 2 το μεσημέρι, ο Δημήτρης Λιαντίνης κατέβηκε από το ταξί και άρχισε να ανεβαίνει με τα πόδια στο μονοπάτι που οδηγούσε στον Προφήτη Ηλία, την κορυφή του βουνού. Δεν επέστρεψε ποτέ γιατί έχοντας σπρώξει με τα ίδια του τα χέρια μια πλάκα, την ταφόπετρα του, πάνω από το στόμιο μας μικρής σπηλιάς του Ταΰγετου, ξεκινούσε την πορεία για το θάνατο από ασιτία και έλλειψη νερού.

'Έκανε πράξη τις διδασκαλίες του, σε αντίθεση με άλλους φιλοσόφους που δίδασκαν για το πνεύμα αυτοθυσίας.

Δίδασκε μεταξύ άλλων: «Ο θάνατος είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της φιλοσοφίας. Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου. Ένα είναι βέβαιο και ασφαλές, απόλυτο ότι κάποια μέρα θα πεθάνουμε».

"Δυνατός αυτός που αντιστέκεται στο θάνατο, πιο δυνατός αυτός που φεύγει αυτόβουλα".

«Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει».

"Είναι δυνατόν να έβαλε κάποιος τέλος στη ζωή του από θλίψη για το έγκλημα σε βάρος των επόμενων γενεών; Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους;" απόσπασμα από την αποχαιρετιστήρια επιστολή που άφησε στην κόρη του, Διοτίμα, προτού χαθεί.

Ο Λιαντίνης άφησε το νεκρό σώμα του σε μια σπηλιά στον Ταύγετο. Τώρα είναι αλλού αλλά οι μελέτες και οι πεποιθήσεις του Λιαντίνη βρίσκονται στην διάθεση οποιουδήποτε μελετητή! .

Ο Λιαντίνης ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος με φοβερές γνώσεις και δεινός ρήτορας. Το γεγονός ότι είχε προετοιμάσει πολύ καιρό πριν την αυτοκτονία του αποδεικνύεται, εκτός από όσα έλεγε σε αυτούς που γνώριζε, και από κάποιες από τις ομιλίες του που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Στο συγγραφικό του έργο ο προσεχτικός αναγνώστης εύκολα μπορεί να διακρίνει την έννοια της αυτοθυσίας εξίσου δυνατή με τον τρόπο που την προβάλλει στο συγγραφικό έργο του ο Καζαντζάκης.  

"Μα μέσα μου μια κραυγή ανώτερη φωνάζει αθάνατη. Τι θέλοντας και μη είμαι και εγώ σίγουρα ένα κομμάτι από το ορατό και αόρατο σύμπιαν. Είμαστε ένα οι δυνάμεις που δουλεύουν εντός μου οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και ζω, οι δυνάμεις που με σπρώχνουν και πεθαίνω είναι σίγουρα και δικές Του δυνάμεις. Δεν είμαι ένα μετέωρο αρρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα Του και πνοή από την πνοή Του. Δεν οδεύω μοναχός δεν ελπίζω μοναχός δεν φωνάζω μοναχός. Μια παράταξη μια χώρα του σύμπαντου φοβάται ελπίζει φωνάζει μαζί μου. Είμαι ένα πρόχειρο γιοφύρι  και κάποιος από πάνω μου περνάει και γκρεμίζομαι ξοπίσω του. Ένας αγωνιστής με διαπερνάει. Τρώω την σάρκα μου και το μυαλό μου. Να ανοίξει δρόμο να γλυτώσει από εμένα. Όχι εγώ, Αυτός φωνάζει!"  

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από την "Ασκητική" του Καζαντζάκη.

Το απόσπασμα αυτό, ο Λιαντίνης το έκανε πράξη. Επίσης είναι γνωστό ότι δεν ήταν χριστιανός και ιδεολογικά είχε πλανηθεί από μασονικού τύπου διδασκαλίες. Το αποτέλεσμα αυτών των πλανεμένων διδασκαλιών που ασπάστηκε σε συνδυασμό με την έλλειψη ταπεινότητας που μόνο στον Χριστιανισμό υπάρχει ήταν η αυτοκτονία. Η Ελλάδα και η ανθρωπότητα στερήθηκαν έναν κορυφαίο καθηγητή πανεπιστημίου που μπορούσε να εμπνεύσει τους νέους κάνοντας τους να αγαπήσουν την μάθηση και την γνώση!

Αντί επίλογου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στην Καινή Διαθήκη (Κατά Ματθαίον 22,29) είναι γραμμένο (Πρωτότυπο κείμενο): "Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού." Μετάφραση: [Πλανάστε, διότι δεν γνωρίζετε τις Γραφές, ούτε την δύναμη του Θεού.]

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 24. 

24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται, καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.  Μετάφραση 24 Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες, που θα κάνουν μεγάλα και φοβερά θαύματα, για να πλανήσουν, αν είναι δυνατόν, ακόμα και τους εκλεκτούς. 

Η μεγάλη εντολή

(Μτ 22,34-40. Λκ 10,25-28)

Μαρκ. 12,28 Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων ἀκούσας αὐτῶν συζητούντων, ἰδὼν ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη, ἐπηρώτησεν αὐτόν· ποία ἐστὶ πρώτη πάντων ἐντολή;

Μαρκ. 12,28 Επλησίασε τότε ένας από τους γραμματείς, ο οποίος όταν τους ήκουσε να συζητούν και είδεν ότι ορθώς απήντησεν εις αυτούς ο Χριστός, τον ερώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον· “ποία είναι η μεγαλυτέρα από όλας τας εντολάς;”

Μαρκ. 12,29 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι πρώτη πάντων ἐντολή· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι·

Μαρκ. 12,29 Ο δε Ιησούς του απήντησεν, ότι η πρώτη από όλας τας εντολάς είναι αυτή·” άκουε λαέ Ισραήλ, ο Κυριος ο Θεός ημών ένας και μόνος Κυριος είναι.

Μαρκ. 12,30 καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή.

Μαρκ. 12,30 Και οφείλεις να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην την διάνοιάν σου και με όλην σου την δύναμιν, με ολόκληρον δηλαδή την ύπαρξίν σου. Αυτή είναι η πρώτη εντολή.

Μαρκ. 12,31 καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι.

Μαρκ. 12,31 Και δευτέρα εντολή ομοία προς την πρώτην είναι αυτή· Οφείλεις να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου. Αλλη μεγαλυτέρα εντολή από τας δύο αυτάς δεν υπάρχει”.

Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γραμμένος στη Καινή Διαθήκη και στο τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α' Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου.

Ελληνιστική γλώσσα κατά την οποία γράφτηκε το πρωτότυπο κείμενο. (Η  γλώσσα δηλαδή των ελληνιστικών χρόνων που αποτελεί τη φυσιολογική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής και της οποίας συνέχεια είναι η νέα ελληνική):

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.»

Νεοελληνική

«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.»

Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5: 6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. 7 πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.

Μετάφραση Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5:8 Να είστε νηφάλιοι και άγρυπνοι. Ο ἀντίδικος σας ο διάβολος περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει.

Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχει τοξικότητα

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ -ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 11:28-30 FPB

25 Κατά τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι αυτά τα απέκρυψες από σοφούς και συνετούς, τα αποκάλυψες όμως σε νήπια.

26 Ναι, ω Πατέρα, επειδή έτσι έγινε αρεστό μπροστά σου.

27 Όλα παραδόθηκαν από τον Πατέρα σε μένα· και κανένας δεν γνωρίζει τον Υιό, παρά μονάχα ο Πατέρας· ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κάποιος, παρά μονάχα ο Υιός, και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει.

28 Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω.

29 Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.

30 Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ.