J.A.L- ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ (NUEVA ACROPOLIS) ΝΑ

Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι

Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα 1930 –1991 (ΧΑΛ) 

Jorge Angel Livraga September 3, 1930 – October 7, 1991 (J.A.L)-

 ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ (NUEVA ACROPOLIS) ΝΑ.

Γεννήθηκε στην Αργεντινή στις 3-7-1930 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής από μια Ιταλική οικογένεια μεταναστών. Κατά την παιδική του ηλικία, όπως ο ίδιος ανάφερε έζησε χωρίς κάποια ανάγκη για συναισθηματική πλήρωση με άλλους ανθρώπους αλλά αντιθέτως έδειχνε ενδιαφέρον για τα ζώα και τα αντικείμενα. Ο ίδιος, επίσης, αναφέρει ότι στα παιδικά του χρόνια είχε ορισμένες ξεχωριστές ικανότητες υπνωτισμού πάνω στα ζώα, ενώ είχε, επίσης, δει και οράματα. Στα 6 χρόνια του θυμάται πως στο κήπο του σπιτιού του υπήρχε μια λεμονιά και η γιαγιά του του έδωσε ένα καλάθι και ένα μακρύ ξύλο για να προσπαθήσει να κατεβάσει όσα περισσότερα μπορούσε. Τον άφησε μονάχο του και τότε του δημιουργήθηκε το πρόβλημα πως να το κάνει ακριβώς, γιατί οι καρποί ήταν πολλοί και ήταν ψηλά γι αυτόν. Πήγε κάτω από το δένδρο και επιθύμησε πολύ να πέσουν οι καρποί στο έδαφος. Σήκωσε τα μπράτσα για να τα μαζέψει και τότε μεγάλος αριθμός λεμονιών ήλθε ξαφνικά στα πόδια του. Δεν έδωσε μεγάλη σημασία, σκεπτόμενος πως αυτά που έμειναν ακόμα στο δένδρο θα τα κατέβαζε με το αεροβόλο του. Δεν θυμάται να έχει αγαπήσει πολύ τίποτα και κανέναν, αντίθετα με ότι συμβαίνει στα παιδιά. Δεν ένοιωσε ποτέ καμία ανάγκη τρυφερότητας. Σε ηλικία 17 χρονών ήρθε σε επαφή με τη Θεοσοφική Εταιρεία (ΘΕ) στην οποία έγινε και μέλος και 20 χρονών έγινε εσωτερικός γραμματέας, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να δίνει ομιλίες για διάφορα θέματα εσωτερισμού, να γράφει ποιήματα, θεατρικά και πεζά. Είχε αλληλογραφία με τον JINA RAJADASA τότε πρόεδρο της Theosophical Society. Από την Αδυάρ τον συμβούλευσαν ενώ ήταν 20 χρονών να βρει ένα χώρο πολύ ιδιαίτερο για τις μελέτες του. Αυτό έγινε στο υπόγειο του σπιτιού του που αφού το άδειασε είδε με έκπληξη πως τα σιδερένια καδρόνια του ταβανιού διαιρούσαν τον χώρο σε επτά μέρη και ότι το ορθογώνιο πάτωμα πλησίαζε πολύ τις αυρικές αναλογίες της χρυσής τομής και ότι ήταν προσανατολισμένο σύμφωνα με τις τέσσερις κατευθύνσεις του χώρου. Βέβαια η έκπληξή του κράτησε λίγο γιατί όπως λέει εκείνη την εποχή είχε την εσωτερική ασφάλεια πως εργαζότανε για την ιεραρχία και για την Λευκή Αδελφότητα. Κατόπιν πήγε στρατιώτης όπου παρουσίασε μεγαλύτερη τη μυωπία του για να μην υπηρετήσει σε μάχιμη υπηρεσία. Συγχρόνως με τη στρατιωτική θητεία του, έδινε ομιλίες κάθε βδομάδα και οργάνωνε μια αρκετά μεγάλη ομάδα νεαρών θεοσοφιστών. Πράγμα που του κόστιζε πολλές ώρες απομόνωση για τιμωρία. Όταν τελείωσε το στρατιωτικό αποφάσισε να φτιάξει μια κρύπτη που θα έμοιαζε όσο περισσότερο με Αιγυπτιακή. Τότε είχε στο μυαλό του σαν μελλοντικά σχέδιά,  όταν θα κατάφερνε να αποκτήσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις τις απαραίτητες θα πήγαινε στο Θιβέτ να ειδικευτεί σε μαγική ιατρική και στα 40 του χρόνια θα γύρναγε στη δύση για να ασχοληθεί με θαυματουργικές θεραπείες. Έτσι άρχισε να ζει στη κρύπτη το μεγαλύτερο μέρος των ωρών της ημέρας. Όταν ανέτελλε έβγαινε στη ταράτσα του σπιτιού ντυμένος μονάχα με τον λευκό χιτώνα χειμώνα-καλοκαίρι, για να χαιρετίσει σε στάση προσευχής την Αφροδίτη, τον πλανήτη που σχετίζεται εσωτερικά με το άστρο Σείριος. Οι πειθαρχίες αυτές σκληραγώγησαν (όπως λέει ο ίδιος) τη βούλησή του, ενώ το σώμα του διαρκώς αδυνάτιζε και κρύωνε κάθε στιγμή. Με τη ζωή της κρύπτης κατάφερε να αποκτήσει ικανότητες όπως το να διαβάζει γρήγορα μια φορά πολλά βιβλία και να τα φωτογραφίζει στη συνείδησή του και να ξέρει εκ των προτέρων ποιο θα ήταν το θέμα πάνω στο οποίο θα τον εξέταζαν έστω και αν περιστρεφόταν μπροστά του η κληρωτίδα με τα θέματα οπότε σε αυτή τη περίπτωση έφτιαχνε μια δυνατή σκεπτομορφή με το θέμα που ήθελε να του τύχει και που τελικά του τύχαινε. Για να κερδίσει χρόνο είχε αναπτύξει ένα διπλό νου, δηλαδή μια διεστίαση της προσοχής, που του επέτρεπε να κάνει μια περίπλοκη νοητική άσκηση ταυτόχρονα ενώ οδηγούσε σε μια καθορισμένη πορεία, αλλά από την οποία ύστερα δεν θυμόταν τίποτα. Στη συνέχεια άρχισε να ριψοκινδυνεύει ασκήσεις πολύ σκληρές που έφταναν να τον αφήσουν πολλές ώρες εντελώς εξαντλημένο πάνω στην άμμο της κρύπτης. Άλλες ασκήσεις οδηγούσαν την συνείδησή του στον κόσμο των διπλών ομοιωμάτων των πραγμάτων της φυσικής γης, σε αυτό που συνήθως λέγεται αναδίπλωση και που όταν χάρη στο δυνατό κουδούνισμα ενός ξυπνητηριού ξαναέμπαινε στο σώμα του, ένιωθε το στόμα του γεμάτο αίματα, τα μέλη του παγωμένα και ένα τρομερό κρύο από το οποίο στην αρχή ήταν δύσκολο να συνέλθει. Θυμάται πως την πρώτη φορά που θέλησε να περάσει ένα τοίχο αφού ήταν αναδιπλωμένος, δεν μπόρεσε να το κάνει παρά μονάχα όταν κατάφερε να πεισθεί πως μπορούσε να το καταφέρει. Κοιμόταν πολύ λίγο και σε παράξενες ώρες. Η απομόνωση του από τον κόσμο τον είχαν κάνει να δένεται περισσότερο με αντικείμενα παρά με έμψυχα όντα. Σιγά-σιγά κατάφερε με τις ασκήσεις να βλέπει και να ακούει άυλα πράγματα όπως σαλαμάνδρες (στοιχειά της φωτιάς). Από τις σαλαμάνδρες έμαθε να μεταμορφώνει τις φλόγες και από τις συλφίδες να καταλαβαίνει την χρησιμότητα και τα μηνύματα των ανέμων, χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχαν πχ τα δένδρα.  

Η έκβαση του β` παγκοσμίου πολέμου έκανε την λευκή αδελφότητα να αλλάξει τα σχέδια που είχε για την αποστολή του JAL. Το 1950 σε συνάντηση του με τον Nilakanta Sri Ram (τότε πρόεδρο της Θ.Ε.) ο τελευταίος του είπε πως μετά την ήττα των Δυνάμεων του Άξονα, η εσωτερική σχολή της Θ.Ε είχε κλείσει και σύμφωνα με το νέο σχέδιο που του δόθηκε θα έκανε ένα πείραμα σε 8 μέρη του κόσμου και εκείνος που θα επιζούσε ή καλύτερα που θα προεξείχε θα ξαναέπαιρνε την πεσμένη σημαία με άλλο όνομα και με μεταλλαγμένα σύμβολα.

Στη συνέχεια μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με την εσωτερική ιατρική του διδασκάλου Σ (άυλος πνευματικός δάσκαλος). Από τον δάσκαλο Α (άυλος πνευματικός δάσκαλος) έμαθε τις αρμονικές σχέσεις όλων εκείνων που θέλουν να εκδηλωθούν αρμονικά. Από τον διδάσκαλο Αα (άυλος πνευματικός δάσκαλος) έμαθε να βυθίζεται στις περασμένες μετενσαρκώσεις με ένα ελάχιστο βαθμό παραμόρφωσης λόγω παρασιτικών εικόνων και βιωμάτων. Από τον δάσκαλο Μ (άυλος πνευματικός δάσκαλος) να αναζητάει την αλήθεια χωρίς άχρηστους γύρους και να επιβάλλει τη βούληση του πάνω στα πάθη. Από τον δάσκαλο ΚΗ (άυλος πνευματικός δάσκαλος) να καταλάβει την αποστολή του νέου ανθρώπου και της έκτης υποφυλής της πέμπτης φυλής στην οποία ανήκει η ανθρωπότητα σήμερα.

Το 1957 συναντιέται με τον Σρι-Ραμ, ο οποίος του λέει πως από το πείραμα πέτυχε μόνο αυτός και του ζήτησε  να κλείσει την κρύπτη, να αρχίσει να πίνει, να καπνίζει και να βρει μια θεόσοφο για να έρθει σε επαφή με τα γήινα και του έδωσε κατευθυντήριες γραμμές γι` αυτό που αργότερα ονομάστηκε Νέα Ακρόπολη. Η Ada Albrecht ήταν η γυναίκα που επέλεξε. Τον ίδιο χρόνο ιδρύει την Νέα Ακρόπολη στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.

Μετά τον χωρισμό του με την γυναίκα του  Ada Albrecht αυτή έφυγε και από την ΝΑ και εντάχτηκε σε ένα παρακλάδι της γιόγκα, τον οργανισμό Hastinapura Association. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι φεύγοντας η γυναίκα του από την ζωή του και από την ΝΑ πήρε μαζί της και πολλά μυστικά της ΝΑ και ίδρυσε ένα παρακλάδι της γιόγκα.

Σύμφωνα με τα πιστεύω της οργάνωσης, η εποχή του Χίτλερ ήταν το 5ο πείραμα εργαστηρίου που έκανε η "λευκή αδελφότητα" με σκοπό ο αετός που συμβολίζει τα "Μεγάλα Μυστήρια" να προσεδαφιστεί στην γη καθιερώνοντας επίσημα "μυητικά κέντρα". Για το 5ο αυτό "πείραμα εργαστηρίου", όπως το ονομάζουν, η λευκή αδελφότητα συνεργάστηκε με την THEOSSOFICUL SOCIETY και τον ναζισμό του Χίτλερ αλλά το πείραμα απέτυχε. Η Νέα Ακρόπολη αποτελεί το 6ο "πείραμα της λευκής αδελφότητας" που αυτή την φορά γίνεται χωρίς την χρήση βίας και πολέμων.   Το 4ο ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το 3ο ήταν με τον Μέγα Αλέξανδρο, το 2ο ήταν στην Αρχαία Ελλάδα και το 1ο ήταν στην Αρχαία Αίγυπτο.

Το σύμβολο που χρησιμοποίησε ο ιδρυτής ήταν γνωστό ως "προσωπικό έμβλημα", το οποίο έδειχνε στον Anubis, τον αιγυπτιακό σκύλο-οδηγό ψυχών και το αστέρι Σείριος,

Ο JAL υπέγραφε σαν «Eλέω Θεού Αυτοκράτορας» και κανένας μέσα στην ΝΑ δεν είχε το δικαίωμα να  αμφισβητήσει τα διατάγματα του στα οποία έδινε έναν μεταφυσικό χαρακτήρα αφού και μόνος του δήλωνε ότι καθοδηγείται από την λευκή αδελφότητα. Έτσι ο τρόπος που ο ίδιος καθιέρωσε την έννοια του Αυτοκράτορα της ΝΑ παραπέμπει περισσότερο στους Βασιλιάδες-Θεούς της Αιγύπτου, τους Φαραώ. Κατά την αρχαιότητα, οι Φαραώ είχαν, εκτός των αμιγώς διοικητικών, θρησκευτικά καθήκοντα και ταυτίζονταν με τους θεούς Ώρο, Άμων, Ρα, Ατόν και, μετά θάνατο, με τον Όσιρι. Όντας λοιπόν θεοί, κληροδοτούσαν τη θεϊκή υπόσταση τους στους απογόνους και συνεχιστές της δυναστείας. Έχαιραν θεϊκών τιμών εν ζωή, καθώς και μετά θάνατο.  Δημιουργώντας έναν δικό του συγκρητισμό, ο JAL, είχε το δικό του προσωπικό λάβαρο μαύρου χρώματος με τα αρχικά του ονόματος του και το σύμβολο που χρησιμοποίησε  ήταν γνωστό ως "προσωπικό έμβλημα", το οποίο έδειχνε τον Anubis, τον αιγυπτιακό σκύλο-οδηγό ψυχών και το αστέρι Σείριος,,  παραπέμποντας με τον τρόπο αυτό και στο πρώτο πείραμα εργαστηρίου που όπως πιστεύουν έγινε από την λευκή αδελφότητα στην Αρχαία Αίγυπτο. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των αρχαίων Αιγυπτίων, ο Ανούβης άνοιγε το δρόμο του άλλου κόσμου για χάρη των νεκρών. Απεικονιζόταν ως μαύρος θεός (τσακάλι) με χοντρή ουρά, ή ως μελαμψός άνδρας με κεφαλή τσακαλιού ή σκύλου. Ο JAL, έχει δηλώσει ότι πολλές φορές του έχει συμβεί να μεταφέρεται σε προηγούμενη ενσάρκωση του στην αρχαία Αίγυπτο και κάποια φορά έζησε τόσο έντονα την ενσάρκωση εκείνη που μόνο με την βοήθεια της πιο άμεσης μαθήτριας του, Δέλιας, κατάφερε να επιστρέψει στο σήμερα αφού πρώτα αυτή του έδειξε ένα ρολόι για να συνειδητοποιήσει ότι αυτό το αντικείμενο δεν θα έπρεπε να υπάρχει στον φανταστικό χρόνο που είχε μεταφερθεί. Παράλληλα άφηνε να εννοηθεί ότι σε άλλη ζωή υπήρξε και η μετενσάρκωση του Αυτοκράτορα Ιουλιανού. 

Κατά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχε ο  θεσμός του «Ελέω θεού (Dei Gratia) Αυτοκράτορα» . Ο  «Ελέω θεού  Αυτοκράτορας» για τον πιστό λαό είχε την δύναμη και στήριξη του θεού. Ο Θεός έστελνε τον εκπρόσωπο του στη γη για να προστατεύει τους ανθρώπους και να τους βοηθάει στη ζωή τους και αυτός ήταν ο αυτοκράτορας αλλά δεν υπήρχε η έννοια του Θεού -Βασιλιά. Ο JAL σαν γνήσιος αυτοκράτορας και Θεός -Βασιλιάς είχε φροντίσει, πολλά χρόνια πριν από τον θάνατο του, να προετοιμάσει τον "λαό του" ή "τους υπηκόους του" για την Δέλια ως αντικαταστάτη του και έχει ορίσει τον τρόπο της διαδοχής των αυτοκρατόρων της Νέας Ακρόπολης οι οποίοι με την σειρά τους γίνονται και αυτοί «ελέω Θεού Αυτοκράτορες» με την ίδια μεταφυσική έννοια που συνόδευε τον ίδιο. Επίσης δημιουργώντας μια προσωπολατρική οργάνωση έχει φροντίσει και για τις τιμές που οφείλουν να δίνουν παγκοσμίως όλοι οι ακροπολιτανοί, σε αυτή την φοβερή ενσάρκωση που ο κόσμος την γνώρισε μέσα στον 20ο αιώνα ως JAL. Οι Ακροπολιτανικές τελετές  που γίνονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του  βοηθούν την ψυχή του που τάχα έχει μεταβεί σε ένα άλλο κόσμο, "αρχέγονο και μυστικιστικό".  Όμως όπως είναι συνηθισμένο στην ΝΑ να πλανούν τα μέλη τους έτσι  και αυτή η άποψη τους, είναι αντιφατική με τον νόμο του κάρμα που διδάσκουν και με το ρητό του ίδιου του Λιγράγκα: "κάθε άνθρωπος σφυρηλατεί την δικιά του μοίρα". Στην πραγματικότητα το παραμύθιασμα σχετικά με έναν "μεταθανάτιο κόσμο αρχέγονο και μυστικιστικό που έχει ανάγκη από ακροπολιτανικά μνημόσυνα" αποσκοπεί σε ψυχολογικά τεχνάσματα που στοχεύουν στο καλό της οργάνωσης. Συγκεκραμένα το παραμυθιασμένο μέλος τους που κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του ΧΑΛ ξοδεύει τον χρόνο του για να συμμετέχει σε μνημόσυνα προς τιμή της "φοβερής αυτής οντότητας" που κάποτε ονομαζόταν ΧΑΛ, αδυνατεί να δεχτεί ότι έχει πέσει σε ένα τόσο μεγάλο λάθος επί τόσα χρόνια που συμμετέχει σε αυτά τα επαναλαμβανόμενα τελετουργικά μνημόσυνα προς τιμή του. Είναι πολύ πιο εύκολο να πνίξει μέσα του κάθε φωνή λογικής που του λέει ότι πρόκειται για ένα ακόμα μάταιο παραμύθιασμα της ΝΑ γιατί ο πόνος που θα δημιουργούσε η συνειδητοποίηση  ενός τόσο χοντρού και μεγάλου λάθους, θα ήταν τεράστιος. Το δυστυχισμένο και παραμυθιασμένο μέλος τους θα εναντιωθεί με τον ίδιο τρόπο σε όποιον πει ή γράψει κάτι βλάσφημο για τον Αυτοκράτορα JAL. Ο ίδιος ο Αυτοκράτορας JAL μέσα σε μια κρίση ειλικρίνειας έχει παραδεχτεί ότι γνωρίζει για τον ψυχολογικό νόμο αυτό και τον έχει ονομάσει "νόμο της αδράνειας". Συνειδητοποίησε την ύπαρξη και την σπουδαιότητα του νόμου αυτού όταν σαν φοιτητής ανέλαβε να κάνει μια εργασία για την χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας, προς το πανεπιστήμιο που φοιτούσε. Κατά την διαδικασία παράδοσης της εργασίας και αφού ο καθηγητής του την διάβασε, παρόλο που έμεινε κατάπληκτος από τις γνώσεις του, τον ρώτησε: "Και τι θα κάνουμε όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα σχετικά με το θέμα αυτό;"  Σχετική είναι και η αγαπημένη τους παραβολή σχετικά με τις πεταλούδες που έλκονται από την μαγεία και την θερμότητα που εκπέμπει μια φωτιά και πολλές φορές η έλξη που νιώθουν είναι τόσο δυνατή που τις κάνει να καούν από αυτήν.

Στις 13/6/1988 στο δικαστήριο της Μαδρίτης ο J.A.L δικάστηκε για παράνομη κατοχή ενός περίστροφου Taurus 38-διαμέτρου 2 ιντσών. Επίσης στην κατοχή του σωματοφύλακα του, Antonio Chao Fernández βρέθηκαν άλλα δύο παράνομα. όπλα. Αποτέλεσμα της δίκης ήταν η καταδίκη σε 6 μήνες φυλάκιση, (15/6/1988) του Jorge Angel Livraga Rizzi για παράνομη οπλοκατοχή. Η πράξη οπλοκατοχής του αρχηγού της Νέας Ακρoπολης μπορεί να περάσει κάποιο απειλητικό  κάποιο μήνυμα γιατί...  Στην Νεκρόπολη επίσημα διδάσκουν ότι τον Μπρους Λι τον σκότωσε ο δάσκαλος του γιατί μέσα από τις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ έδινε σε μη μυημένους πολλά μυστικά των πολεμικών τεχνών που η Δύση δεν ήταν ακόμα έτοιμη να τα δεχτεί. Αυτό αποτελεί μια έμμεση  απειλή για όποιον δημοσιεύει τις διδασκαλίες τους που αυτοί θέλουν να παραμένουν κρυφές.

Αν κάποιος προσπαθήσει να τους αποδείξει πως όσα κάνουν είναι βλακείες, τότε γίνεται θανάσιμος εχθρός τους και θέλοντας να δικαιολογήσουν τα συναισθήματα τους και τις πράξεις τους, φτάνουν να υποστηρίξουν τα λόγια του παγκόσμιου αρχηγού τους: "ακόμα και το να σκοτώσει κανείς μπορεί να είναι μια πράξη αγάπης, σταματώντας τη δράση ενός αδελφού που έχει παρεκκλίνει, τουλάχιστον σ΄αυτόν τον κόσμο, και γλυτώνοντας πολλούς από περισσότερα βάσανα και οδύνες" ή το "είναι περισσότερο εγκληματίας αυτός που σκοτώνει ένα μερμήγκι χωρίς λόγο, από αυτόν που σκοτώνει άλλον άνθρωπο με ένα λόγο ή ιδανικό που να δικαιολογεί την πράξη του". Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λιβράγκα Σπόροι φωτός, έκδοση του 1989.

Ο Λιβράγκα πέθανε στις 7 Οκτώβριου του 1991 από καρκίνο. και την θέση του προέδρου της οργάνωσης ανέλαβε η Ντέλια Στέινμπεργκ Γκουζμάν και από το 2020 ο Carlos Adelantado.

Το συγγραφικό του έργο.

Ο JAL στις πρώτες εκδόσεις των βιβλίων του δημοσίευε στο οπισθόφυλλο των βιβλίων του τα παράσημα και τους τίτλους που του απονεμήθηκαν από τους Μασόνους.

Το πρώτο βιβλίο που έγραψε δεν δημοσιεύτηκε επίσημα στα Ελληνικά, παρά μόνο σε πρόχειρες φωτοτυπίες. Τίτλος του "Μωάσσυ ο Σκύλος", όπου ένας αλχημιστής μετατρέπει έναν σκύλο που τον φώναζαν Μωασσυ σε άνθρωπο. Εκδόθηκε σαν βιβλίο στα Ισπανικά, αργότερα, το 1980 (πρωτότυπη ισπανική έκδοση Moassy El Perro 1980).

Το πρώτο του βιβλίο που κυκλοφόρησε ήταν ο "Ανκόρ ο Μαθητής"(πρωτότυπη ισπανική έκδοση Ankor, El Discipulo 1972) (στην ελληνική έκδοση με τίτλο "Επιστροφή στην Ατλαντίδα"). Διηγείται τις περιπέτειες ενός νέου υποψήφιου μύστη που ο δάσκαλος του τον αποκαλεί, Ηλιακό Φίδι, στο φανταστικό χρονικό πλαίσιο που προηγείται του καταποντισμού της Ποσειδωνίας, του τελευταίου κατάλοιπου της Ατλαντίδας. Το έργο αυτό μας παραπέμπει στην Μυστική διδασκαλία της Μπλαβάτσκι που αναφέρει ότι ο πολιτισμός της μυθικής χαμένης ηπείρου, της Ατλαντίδας, κατέφυγε στην Θούλη αφότου η Ατλαντίδα είχε κατακλυσθεί και βυθιστεί κάτω από θάλασσα. Η Θούλη αποτελούσε για τους θεοσοφιστές την χώρα που λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος της Ποσειδωνίας, του τελευταίου κατάλοιπου της Ατλαντίδας που άφησε πίσω της την Υπερβόρεια φυλή για να δώσει την θέση της στην Αρία.. Εκτός από την μετανάστευση των Ατλάντων στην Θούλη, συμφωνία με τις θεωρίες αυτές ένα τμήμα της Αρίας φυλής δημιουργήθηκε από την μετανάστευση των Ατλάντων στην Αίγυπτο και στην Αρχαία Ελλάδα.

Με το βιβλίο του "Αλχημιστής" (πρωτότυπη ισπανική έκδοση El Alqimista 1974) γράφει ένα "ιστορικό" μυθιστόρημα βάση του οποίου οι μυστικές γνώσεις των μυστικών ταγμάτων που αναπτύσσονται στην Ευρώπη του 16ου αιώνα οδήγησαν έναν νεαρό να ανακαλύπτει τον τρόπο να δίνει ζωή σε άψυχα πράγματα μέσω αλχημείας, γνώσεις που τον μετέτρεψαν σε έναν Σύγχρονο Προμηθέα ή έναν αγνό Φρανκενστάιν. Πρόκειται για ένα έργο που αναπλάθει με την δικιά του φαντασία την εποχή εκείνη ενώ συγχρόνως δαιμονολογεί για τις μεθοδεύσεις της μεσαιωνικής ιεράς εξεταστής. Αξίζει να αναφερθεί και η λεγόμενη "Επιχείρηση Giordano Bruno", η οποία με διάταγμα του JAL πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 1988, και αποσκοπούσε στην ανάδειξή του έργου του Giordano Bruno ως ελεύθερος στοχαστής που ήρθε αντιμέτωπος με την τότε μεσαιωνική «ιερά εξέταση». Στόχος της επιχείρησης αυτής, που έγινε παγκοσμίως, ήταν να υποτιμήσει τον Καθολικισμό και τον Χριστιανισμό μεταξύ των μελών του αλλά και στην κοινωνία. Πηγή https://the-geek.org/escepticos/200004/msg00510.html.

"Γράμματα στη Δέλια και το Φερνάντο" -δεύτερη έκδοση "Φιλοσοφικοί Διάλογοι" (πρωτότυπη ισπανική έκδοση Cartas a Delia y Fernando 1981), μια σειρά από διδασκαλίες αφιερωμένους στους πιο άμεσους μαθητές του. Εκεί ακολουθώντας την προσπάθεια να δώσει ιδεολογικό υπόβαθρο στον τοξικό εθελοντισμό της οργάνωσης του, παραποίησε το ρητό του Μάρκου Αυρήλιου "το μη συμφέρον για το Σμήνος ούτε και την Μέλισσα συμφέρει". Γράφει στο βιβλίο αυτό: «Λέμε και εμείς μαζί με τους Στωικούς ότι το καλό της μέλισσας είναι πάντα το καλό της κυψέλης αλλά το καλό της κυψέλης δεν είναι πάντα το καλό της μέλισσας». Ένα ακόμα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου αυτού είναι «Ελκόμαστε όχι μόνο από αυτά που μας αρέσουν αλλά και από αυτά που φοβόμαστε».

"Τα στοιχειακά πνεύματα της Φύσης" (πρωτότυπη ισπανική έκδοση Los espíritus elementales de la naturaleza 1985) αποτελεί ένα βιβλίο με πολλές ζωγραφιές "στοιχειών και στοιχειακών πνευμάτων" αλλά με σχεδόν ανύπαρκτες σχετικές επεξηγήσεις.

Αυτή του η πρόθεση να μεταφέρει πράγματα που δεν αποδεικνύονται αναπτύσσεται και με ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο "Εισαγωγή στη Μυστική Διδασκαλία". Το βιβλίο αυτό παρόλο που εκδόθηκε δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο και μόνο μέλη της ΝΑ είχαν το δικαίωμα να το προμηθευτούν και να το αγοράσουν μόνο μέσα από την ίδια την ΝΑ. Αξιοσημείωτο απόσπασμα του βιβλίου αυτού είναι ένα σχεδιάγραμμα που εξηγεί πως μέσω των υποφυλών γίνεται η μετάβαση από την μία φυλή στην επόμενη, σύμφωνα με τις μυστικές διδασκαλίες της Μπλαβάτσκυ.

Στο βιβλίο του «Σπόροι φωτός» (πρωτότυπη ισπανική έκδοση Pensamientos 1985) γράφει: «Η ορθή δράση κάνει τα κόκαλα να τρίζουν αλλά την ψυχή να λάμπει». Σε άλλο σημείο γράφει: «Το καλάμι που δεν έχει την ικανότητα να λυγίσει, σπάει από τον δυνατό άνεμο». Στο βιβλίο αυτό υπάρχει και το ρητό: "O αληθινός καλλιτέχνης είναι ένα είδος ιερέα και όχι ένας ναρκομανής, ομοφυλόφιλος, ή κρυφός εγκληματίας που αντί να μας σκοτώνει με σφαίρες μας επιτίθεται με πινέλα ή με τις χορδές του” από τους Σπόρους Φωτός, εκδόσεων Νέας Ακρόπολης, έκδοση 1989. G.A.Livraga. Δηλαδή για τον ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης, ο ναρκομανής και ο ομοφυλόφιλος είναι στο ίδιο επίπεδο με τον κρυφό εγκληματία. Αν αυτές οι σκέψεις δεν είναι ρατσιστικές, ε τότε ποιες είναι; «Αυτή η ρατσιστική οργάνωση όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα -αρέσκεται κιόλας- στο να παρουσιάζεται προς τα έξω με νομοταγές προσωπείο, να εμφανίζεται υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών». Όπως πολύ σωστά καταγγέλλει το γεγονός αυτό η Χριστιανική Φοιτητική Δράση.

Στο βιβλίο του Πολιτικό Ιδεώδες ή Κοινωνικοπολιτική, (μυστικό βιβλίο για όσους δεν είναι μέλη) εξηγεί το πυραμιδικό και εμπνευσμένο από φασιστικά μοντέλα σύστημα εξουσίας το οποίο περιγράφεται ως το τελειότερο σύστημα: "Για να φτάσουμε στο Νέο Κόσμο πρέπει να εξουδετερωθεί η δημοκρατία, που είναι η αράχνη και “συνεπής πηγή δυστυχίας” ( Πολιτικό Ιδεώδες ή Κοινωνικοπολιτική σ. 42-44). "Ο Νέος Κόσμος θα κυβερνάται από φιλοσόφους" (σ.75). "Στην κορυφή του Νέου Κράτους θα είναι ο Ένας, ο περισσότερο δυνατός και έξυπνος”. "Δε θα υπάρχει δημοκρατικό σύστημα, γιατί αυτό κυριαρχεί μόνο στους λαούς που βρίσκονται σε “υπεράνθρωπη κατάσταση” (Θέμα 4, σ. 2). «Όταν θ’ αρχίσει η ώρα, το πρόγραμμα θα συμπληρωθεί και θα γίνει πράξη για την ανθρωπότητα, που θα έχει ακόμη μια ευκαιρία για να σχηματίσει ένα Υπερκράτος, όπου θα βασιλεύει η αδελφοσύνη, η κατανόηση, η τάξη». ( σ. 162)

Η οπτική του γωνία πάνω στα φαινόμενα της εποχής βρίσκει έκφραση σε ένα ιδιαίτερο έργο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της ΝΑ: "οι Μύθοι του 20ου αιώνα" αποτελεί μια αναφορά σε απλές σκέψεις που ο κόσμος δεν μπόρεσε να κατανοήσει μέσα στον 20ο αιώνα -ίσως τις κατανοήσει αργότερα! Το “ιδιαίτερο" αυτό έργο του Λιβράγκα δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε βιβλίο αλλά σε συνέχειες στα αρχικά τεύχη του περιοδικού ΝΑ. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του, ένας από τους μύθους του 20ου αιώνα είναι και ο ναζισμός του Χίτλερ. Το άρθρο του αυτό ξεκινάει με ένα ανέκδοτο που υποστηρίζει ότι κυκλοφορούσε, στο στρατόπεδο των SS την εποχή του Χίτλερ (όσοι το διάβασαν γνωρίζουν ότι το ανέκδοτο αυτό δυστυχώς είναι ρατσιστικό κατά των Εβραίων). Έχει όμως σημασία ότι ο ίδιος δηλώνει γνώστης λεπτομερειών που συνέβαιναν στο στρατόπεδο των SS. Ο ίδιος δεν θα μπορούσε, λόγω ηλικίας, να ήταν εκεί στην προηγούμενη ζωή του αλλά τα περισσότερα από τα ηγετικά στελέχη της ΝΑ πιστεύουν ότι στην προηγουμένη ζωή τους ήταν εκεί στον πόλεμο αυτό –στο πλευρό των δυνάμεων του άξονα. Σύμφωνα με το εγχειρίδιο Manual del Dirigente του (Leader's Handbook), που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο (LA SECTA DESTRUCTIVA NUEVA ACRÓPOLIS). τα ναζιστικά τους σύμβολα «θα πρέπει να κρατούνται μυστικά όπως άλλα πολιτικά κινήματα τα έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κιληδώνοντας την εικόνα τους». Όμως αυτοί οι ίδιοι έμμεσα ή άμεσα αμαύρωσαν τα ναζιστικά σύμβολα.

Στην προσπάθεια να παρουσιαστεί ως βαθύς γνώστης του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού, διαλέγει τη χιλιόχρονη πρωτεύουσα της Μέσης Αυτοκρατορίας και γράφει το βιβλίο με την ονομασία "Θήβες"πρωτότυπη ισπανική έκδοση Tebas 1987).

Για να δείξει τις γνώσεις του μέχρι και στις λεπτομέρειες του αρχαίου ελληνικό πολιτισμό, ο ΧΑΛ διαλέγει το θέμα του θεατρικού δρώμενου και το αναλύει στο βιβλίο του "Το μυστηριακό Θέατρο: η Τραγωδία".

Το έργο του τεσσάρων τόμων με τίτλο "Μαγεία, Θρησκεία και Επιστήμη για τον 21ο αιώνα", αποτελεί την συλλογή και επεξεργασία των διαλέξεων του (πρωτότυπη ισπανική έκδοση Magia, Religion y Ciencia para el tercer Milenio I, II, III & IV1995).


Επίσης έγραψε πολλά εγχειρίδια μυστικά για όσους δεν είναι μέλη της ΝΑ, -απευθύνονται άλλα σε απλά μέλη, ενώ άλλα σε κατευθυνόμενα, ανώτερα μέχρι και κορυφαία στελέχη της ΝΑ.

Η μαχητικότητα και ο ηρωικός τρόπος ζωής στην υπηρεσία ενός συγκεκριμένου «Ακροπολιτικού Ιδεώδους», που προβάλλεται μέσα από το συγγραφικό έργο του JAL, είναι μια προτροπή προς μια στάση ζωής που μπορεί να οδηγήσει στην τρέλα ή στο έγκλημα. Είναι σαφές από το ρητό του, που μάλιστα το έχει συμπεριλάβει και στο βιβλίο του Σπόροι Φωτός, ότι "είναι περισσότερο ένοχος αυτός που σκοτώνει ένα μυρμήγκι χωρίς λόγο, από αυτόν που σκοτώνει ένα άτομο για την υπεράσπιση ενός σκοπού". Στο ίδιο βιβλίο έχει δημοσιεύσει την πεποίθηση του ότι κάτω από ένα συγκεκριμένο «Ακροπολιτικό Ιδανικό», "το να σκοτώσει κάποιος έναν εκτροχιασμένο αδελφό μπορεί να είναι μια πράξη αγάπης". Στο βιβλίο του Πολιτικό Ιδεώδες δηλώνει ο JAL: "Η έννοια του εγκλήματος έχει νόημα μόνο όταν υπάρχει παραβίαση των νόμων της φύσης".

Αντί επίλογου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στην Καινή Διαθήκη (Κατά Ματθαίον 22,29) είναι γραμμένο (Πρωτότυπο κείμενο): "Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού." Μετάφραση: [Πλανάστε, διότι δεν γνωρίζετε τις Γραφές, ούτε την δύναμη του Θεού.]

Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γραμμένος στη Καινή Διαθήκη και στο τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α' Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου

Ελληνιστική γλώσσα κατά την οποία γράφτηκε το πρωτότυπο κείμενο. (Η  γλώσσα δηλαδή των ελληνιστικών χρόνων που αποτελεί τη φυσιολογική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής και της οποίας συνέχεια είναι η νέα ελληνική):

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.»

Νεοελληνική

«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.»

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ -ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 11:28-30 FPB

25 Κατά τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Σε δοξάζω, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι αυτά τα απέκρυψες από σοφούς και συνετούς, τα αποκάλυψες όμως σε νήπια.

26 Ναι, ω Πατέρα, επειδή έτσι έγινε αρεστό μπροστά σου.

27 Όλα παραδόθηκαν από τον Πατέρα σε μένα· και κανένας δεν γνωρίζει τον Υιό, παρά μονάχα ο Πατέρας· ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κάποιος, παρά μονάχα ο Υιός, και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει.

28 Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω.

29 Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.

30 Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ.

Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5: 6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. 7 πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.

Μετάφραση Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 5:8 Να είστε νηφάλιοι και άγρυπνοι. Ο ἀντίδικος σας ο διάβολος περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει.